اصول تشکیل سبد سهام

اصول تشكيل سبد سهام

سرمايه گذاران، اعم از حقيقي و حقوقي، براي كاهش ريسك سرمايه گذاري در سهام ساير شركت ها، اقدام به خريد سهام متنوع (سبد سرمايه گذاري) مي كنند. طبق نظريات علمي، تشكيل سبد سهام مي تواند آثار نوسانات را بر بازده و ريسك سهام تعديل كند.
سرمايه گذاران همواره به دنبال اندازه گيري ريسك، جهت گرفتن تصميمات سرمايه گذاري بهينه هستند. آنان همواره تلاش مي كنند صرف ريسك سرمايه گذاري هاي خود را حداكثر سازند و به عبارتي بازدهي بيشتري را به ازاي ريسك هايي كه متقبل شده اند به دست آورند.
اين تنوع بخشي قادر اصول تشکیل سبد سهام به كاهش ريسك غيرسيستماتيك (يعني ريسك سرمايه گذاري در بازار) خواهد شد ولي قادر به كاهش يا حذف ريسك سيستماتيك (يعني ريسكي كه از خارج به بازار تحميل مي شود) نيست.در دهه 1950 اثبات اينكه تشكيل علمي سبد سهام، ريسك را كاهش و بازدهي را به حداكثر مي رساند، انقلابي در جهان سرمايه گذاري به وجود آورد. در همين رابطه با دكتر ابوالفضل شهرآبادي، مدير روابط عمومي شركت بورس و استاد دانشگاه گفت و گويي انجام داده ايم تا اصول و ضرورت تشكيل سبد سهام را بررسي كنيم.

اصولاضرورت تشكيل سبد سهام به جاي تك سهم يا چند اصول تشکیل سبد سهام سهم چيست؟
به مجموعه سرمايه گذاري هاي يك شخصيت در گزينه هاي مختلف «پرتفوليو» يا «سبد سرمايه گذاري» گفته مي شود كه مجموعه اي از اوراق بهادار متفاوت است. هر كدام از اين اوراق، معمولاداراي بازده و ريسك متفاوتي هستند. ريسك غيرسيستماتيك (يعني ريسك بازار) را مي توان از طريق تنوع بخشيدن به اوراق بهادار در سبد سهام كاهش داد يا از بين برد. در نتيجه، با حذف ريسك غيرسيستماتيك، مهم ترين بخش ريسك پرتفوليو به ريسك سيستماتيك (يعني ريسكي كه از خارج به بازار تحميل مي شود) مربوط مي شود. هرچه تعداد اوراق بهادار مربوط به پرتفوليو بيشتر باشد ميزان ريسك غيرسيستماتيك كوچك و كوچك تر مي شود و ريسك كل پرتفوليو به ريسك سيستماتيك نزديك تر مي شود.

برخي معتقدند تشكيل سبد سهام و پخش كردن سرمايه به جاي تمركز بر يكي دو سهم قوي باعث از بين رفتن بازدهي آنها مي شود. نظر شما درباره اين جمله چيست؟
از نظر من، اين باور اشتباه است. زيرا شايد تمركز سرمايه بر يك يا دو سهم بازدهي بالايي داشته باشد اما با ريسك بالايي همراه است. اين در حالي است كه در سبد سهام ميانگين بازدهي از ميانگين بازدهي سهام موجود در سبد به دست مي آيد. در مقابل نحوه محاسبه ريسك سبد سهام اين طور نيست؛ زيرا در صورتي كه سبد سهام مديريت صحيحي داشته باشد و به ضريب همبستگي در آن توجه شود، ريسك سبد سهام از ميانگين ريسك مجموع سهام تشكيل دهنده سبد سرمايه گذاري پايين تر خواهد بود. به عبارت ديگر مي توان در يك سطح بازدهي مشخص دو سبد سهام با سطح ريسك متفاوت داشت. نكته جالب اين است كه در صورت تشكيل سبد سهام با رعايت مباني علمي ، شما مي توانيد حداكثر بازدهي را با حداقل ريسك يعني حداقل احتمال انحراف از بازده مورد انتظار به دست آوريد. در اين راستا، ضريب همبستگي مثبت نشان دهنده افزايش ريسك و ضريب همبستگي منفي نشان دهنده كاهش ريسك سبد سهام است.

چگونه مي توان ريسك سبد سهام را در حد بهينه نگاه داشت؟
در يك مجموعه سرمايه گذاري هرچه ضريب همبستگي بين بازده اعضاي مجموعه به سمت (1-) ميل كند ريسك مجموعه كاهش مي يابد.ريسك پرتفوي تنها متاثر از ميانگين انحراف معيار اعضاي مجموعه تشكيل دهنده آن با بازار (يعني ضريب بتا) نيست، بلكه تنوع در سرمايه گذاري و چگونگي ارتباط بازده اعضا با يكديگر نيز بر ريسك مجموعه تاثير خواهد گذاشت.
به بيان ديگر، در يك مجموعه سرمايه گذاري هرچه تنوع از جهات مختلف (چه با بازار و چه با يكديگر) بيشتر باشد، ريسك مجموعه كمتر خواهد شد.در همين حال، بايد در نظر داشت ريسك مجموعه با اضافه شدن يك سهام، با شيب ثابتي كاهش نمي يابد بلكه در ابتدا كه سهام جديد به مجموعه اضافه مي شود، ريسك كل با شدت بيشتري كاهش يابد، به تدريج از شدت كاهش، كاسته شده و ديگر با ايجاد تنوع، ريسك كاهش نخواهد يافت. بنابراين بايد از متنوع سازي بيش از حد نيز پرهيز كرد زيرا در عمل باعث كاهش ريسك نخواهد شد و تنها مي تواند بازدهي را محدود كند.

چه تعداد سهام يا صنعت براي تشكيل سبد سهام مناسب است؟
قاعده رياضي خاصي براي تعداد سهام موجود در سبد سهام وجود ندارد. اما تجربه و تحقيقات ميداني نشان مي دهد وجود 10 تا 30 نوع سهام با توجه به سرمايه هاي مختلف مي تواند با پايين آوردن ريسك غيرسيستماتيك بازدهي مناسبي را در سبد ايجاد كند.
اين در حالي است كه توزيع سرمايه هاي اندك در 30 شركت بازدهي ندارد و بهتر است هرچه سرمايه بالاتر باشد تعداد سهام متنوع تر باشد و سبد سرمايه هاي اندك شامل تعداد كمتري سهام باشد.

بازدهي سبد سهام در چه دوره هايي بايد بررسي شود؟
در زمان هايي كه بازار پرنوسان است وضعيت سبد سهام در بازه هاي زماني كوتاه تر بايد بررسي شود. اما در زماني كه بازار باثبات است و نوسان خاصي ندارد بررسي ماهانه و هفتگي نيز مي تواند مديريت معقول سبد سهام را به دنبال داشته باشد.

مطالب مشابه :

مديريت سبد سهام در اوراق بهادار با كنترل ریسک ورشكستگي

مديريت سبد سهام در اوراق بهادار با شود و سپس در صورت با صرفه بودن، بهينه‌سازي سبد

اصول تشكيل سبد سهام

چگونه مي‌توان ريسك سبد سهام را در حد بهينه بنابراين بايد از متنوع سازي بيش از حد نيز

اعمال سلیقه وترجیحات سرمایه اصول تشکیل سبد سهام گذار در انتخاب پرتفوی بهینه

موجود در انتخاب بهينه سبد سهام از کارايي لازم که مي تواند مسله بهينه سازي را با

بررسی مدل های موثردر انتخاب پرتفوی بهینه

چرا و چگونه پرگونه سازي سبد سهام ریسک آن را بهينه سهام با استفاده از روش

اصول تشكيل سبد سهام

برخي معتقدند تشكيل سبد سهام و پخش كردن سبد سهام را در حد بهينه سازي بيش از حد

رزومه و مشخصات احمد نجومی مرکید

احمد نجومی مرکید، روش بهينه سازي مورچگان براي و پیش بینی سبد سهام، بهینه سازی سبد

موضوع پایان نامه مدیریت بازرگانی- گرایش مالی

بهينه سازي سبد بورس اوراق بهادار x مدل سازي پيش بيني قيمت سهام در بازار بورس

ارزیابی و انتخاب سبد سهام در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از تصمیم گیری چند معیاره به روش تلفیقی دیمتل و فرایند تحلیل شبکه ای

دومین کنفرانس بین المللی تحولات نوین در مدیریت ، اقتصاد و حسابداری

خرید و دانلود فایل مقاله

با استفاده از پرداخت اینترنتی بسیار سریع و ساده می توانید اصل این مقاله را که دارای 15 صفحه است به صورت فایل PDF در اختیار داشته باشید.

مشخصات نویسندگان مقاله ارزیابی و انتخاب سبد سهام در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از تصمیم گیری چند معیاره به روش تلفیقی دیمتل و فرایند تحلیل شبکه ای

چکیده مقاله :

مدلسازی تشکیل سبد سهام بهینه برای خرید و فروش، مهم ترین موضوع سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران و شرکت ها است و پویایی و موفقیت شرکتها به ارزیابی، مقایسه و شناخت نقاط قوت و ضعف عملکرد آنها وابسته است. ارزیابی عملکرد پرتفوی سرمایه گذاری و رتبه بندی سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار از این جهت حایز اهمیت است که معامله گران تصمیمات لازم را اتخاذ نمایند و به سود موردنظر دست یابند. در این پژوهش از 40 شرکت برتر پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که از سال 1393 تا پایان سال 1395، بر اساس میانگین سه ساله داده های واقعی که بیشترین نقدشوندگی را داشتند، استفاده کردیم. هدف انجام این پژوهش استفاده از فرایند تحلیل شبکه ای به همراه روش دیمتل برای شناسایی و بررسی رابطه متقابل بین معیارها و سپس استفاده از روش تاپسیس جهت رتبه بندی شرکت ها و با استفاده از مدل میانگین- واریانس مارکوییتز تشکیل سبد بهینه سهام می باشد. در نهایت نیز پس از تشکیل سبد های مختلف سهام با شرکت های رتبه های برتر، عملکرد و بازده سبدهای تشکیل شده مورد مقایسه قرارگرفت.

کلیدواژه ها:

کد مقاله /لینک ثابت به این مقاله

کد یکتای اختصاصی (COI) این مقاله در پایگاه سیویلیکا MDMCONF02_155 میباشد و برای لینک دهی به این مقاله می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است و به عنوان سند ثبت مقاله در مرجع سیویلیکا مورد استفاده قرار میگیرد:

نحوه استناد به مقاله :

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

اسلامی، محسن و مخاطب رفیعی، فریماه،1397،ارزیابی و انتخاب سبد سهام در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از تصمیم گیری چند معیاره به روش تلفیقی دیمتل و فرایند تحلیل شبکه ای،دومین کنفرانس بین المللی تحولات نوین در مدیریت ، اقتصاد و حسابداری،تهران،https://civilica.com/doc/782094

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: ( 1397، اسلامی، محسن؛ فریماه مخاطب رفیعی )
برای بار دوم به بعد: ( 1397، اسلامی؛ مخاطب رفیعی )
برای آشنایی کامل با نحوه مرجع نویسی لطفا بخش راهنمای سیویلیکا (مرجع دهی) را ملاحظه نمایید.

مدیریت اطلاعات پژوهشی

اطلاعات استنادی این مقاله را به نرم افزارهای مدیریت اطلاعات علمی و استنادی ارسال نمایید و در تحقیقات خود از آن استفاده نمایید.

اندازه‌گیری عملکرد سبد سهام با استفاده از شاخص ریسک آومان- سرانو: مطالعه موردی شرکت‌های منتخب فعال در بورس اوراق بهادار تهران

وضعیت ریسکی، وضعیتی تعریف می‌شود که در عین نامعلوم بودن و غیرقطعی بودن پیامدهای آینده جهان، یافتن احتمال‌های مربوط به وقوع این پیامدها امکانپذیر است. در اقتصاد مالی معمولاً از توزیع نرمال برای نشان دادن احتمال وقوع پیامدها به خصوص در رابطه با بازده دارایی‌ها استفاده می‌شود اما در بیشتر موارد، احتمال برآوردی بازدهی‌های دارایی‌ها، توزیع نرمال ندارد و دارای دم‌های پهن‌تر و کشیده‌تر از توزیع نرمال هستند. با این توصیف استفاده از واریانس به عنوان اندازه ریسک و تمامی شاخص‌های مبتنی بر واریانس اعتبار خود را از دست می‌دهند. در پی تلاش برای رفع این محدودیت‌ها، معیارهای ریسک مختلفی معرفی شد. یکی از مهم‌ترین معیارهای مورد استفاده در سال‌های اخیر اندازه ریسک آومان- سرانو (2008) است. در پژوهش حاضر، شاخص ریسکی بودن آومان- سرانو برای بررسی عملکرد اقتصادی منتخبی از شرکت‌های فعال در بورس اوراق بهادار تهران محاسبه شده است. بعد از محاسبه این شاخص برای 23 شرکت منتخب از صنایع مختلف، اقدام به تشکیل سبد بهینه بر اساس این اندازه ریسک شد. در گام بعد برای مقایسه عملکرد این شاخص در اندازه‌گیری ریسک و ساختن سبد بهینه از سه ملاک مختلف شامل: ۱- سبد سازی با وزن های برابر، ۲- سبدسازی بر اساس نسبت شارپ و ۳- سبدسازی بر اساس اندازه عملکرد اقتصادی (مبتنی بر اندازه ریسکی بودن آومان- سرانو) نشان داده شد که استفاده از شاخص اندازه عملکرد اقتصادی (EPM) عملکرد بهتری در سبدسازی دارد به طوریکه بنابر نتایج این پژوهش سبد بر اساس شاخص عملکرد اقتصادی با بازدهی سالانه 6/50 درصد عملکرد بهتری نسبت به سبد با وزن برابر و سبد بر اساس شاخص شارپ داشت.

کلیدواژه‌ها

• ریسک
• اندازه ریسک
• اندازه منسجم ریسک
• شاخص ریسکی بودن آومان -سرانو
• شاخص عملکرد اقتصادی

مراجع

طالبلو، رضا و عریانی، بهاره (1394)، اقتصاد مالی، جلد اول، چاپ اول، انتشارات سمت ، 500 صفحه، ترجمه کتاب financial economics ، تالیف F. Fabozzi, E. H. Neave, and G Zhou ،انتشارات John Wiley and Sons، چاپ اول 2012

سجاد، رسول؛ هدایتی، شراره و هدایتی، شهره (1393)، «برآورد ارزش در معرض خطر با استفاده از نظریه ارزش فرین در بورس اوراق بهادار تهران» دانش سرمایه‌گذاری، دوره 3 شماره 9، صص 133تا 155.

هیبتی، فرشاد؛تقوی، مهدی وموسوی، سیدرضا (1393)، «ارزیابی تاثیر شاخص‌های کلاسیک و مدرن اندازه‌گیری ریسک بر انتخاب پرتفوی در چارچوب تئوری مالی رفتاری»، دانش سرمایه‌گذاری، دوره 7، شماره 1(پیاپی 21)، صص 87-99.

کردبچه، حمید؛حضوری، محمدجواد ومالمیر، علی (1391)، «اندازه‌گیری ریسک مازاد در صنعت صندوق‌های مشترک ایران»، دانش سرمایه‌گذاری، دوره 1، شماره 2، صص 117-140.

سجاد، رسول و گرجی، مهسا (1391)، «برآورد ارزش در معرض خطر با استفاده از روش باز نمونه گیری بوت استرپ»، فصلنامه مطالعات اقتصادی کاربردی ایران، دوره 1، شماره 1، صص 137-164.

میرغفاری، سیدرضا (1391)، «آزمون روش شارپ تجدید‌نظر‌شده مبتنی بر ارزش در معرض خطر جهت ارزیابی عملکرد»، دانش سرمایه‌گذاری، دوره 1، شماره 4، صص 133-150

Aumann, R. J., & Serrano, R. (2008), “An Economic Index of Riskiness”, Journal of Political Economy, 116(5), 810-836.

Benartzi, S., Thaler, R., (2001), “Naive Diversification Strategies in Defined Contribution Savings Plans”, Am. Econ. Rev. 91, 79-98.

Bali, T. G., Cakici, N., & Chabi-Yo, F. (2011), “A Generalized Measure of Riskiness”, Management science, 57(8), 1406-1423.

Bennett, C.J. & Thompson, B.S. (2013), “Moving the Goalposts: Subjective Performance Benchmarks and the Aumann- Serrano Measure of Riskiness”, Working Paper, SSRN

Bosch-Badia, M.T., Montllor-Serrats, J. & Tarrazon-Rodon, M.A. (2014), “Unveiling the Embedded Coherence in Divergent Performance Rankings”, Journal of Banking & Finance, 42, 154-16

Bodie, Zvi, Robert C. Merton, & David L. Cleeton. (2009), Financial Economics (2nd ed.), Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice- Hall.

DeMiguel, Y., Garlappi, L., Uppal, R., (2009), “Optimal versus Naive Diversification: How Inefficient is the (l/N) Portfolio Strategy?”, Rev. Econ. Stud. 22, 1915 – 1953

Foster, D. P., & Hart, S. (2009), “An Operational Measure of Riskiness”, Journal of Political Economy, 117(5), 785-814.

Foster, D.P., & Hart, S. (2013), “A Wealth-Requirement Axiomatization of Riskiness”, Theoretical Economics, 8, 591- 620.

Hart, S. (2011), “Comparing Risks by Acceptance and Rejection”, Journal of Political Economy, 119, 617-638. http://dx.doi.org/10.1086/662222

Heath, D., Delbaen, F., Eber, J. M., & Artzner, P. (1999), “Coherent Measures of Risk”, Mathematical Finance, 9, 203-228.

Homm, U., & Pigorsch, C. (2012), “An Operational Interpretation and Existence of the Aumann–Serrano Index of Riskiness”, Economics Letters, 114(3), 265-267.

Homm, U., & Pigorsch, C. (2012), “Beyond the Sharpe ratio: An Application of the Aumann–Serrano Index to Performance Measurement”, Journal of Banking & Finance, 36(8), 2274-2284.

Huberman, G., Jiang, W., (2006), “Offering vs. Choice in 401(k) Plans: Equity Exposure and the Number of Funds”, J. Finan. 61 , 763-801

Kadan, O. & Liu, F. (2011), “Performance Evaluation with High Moments and Disaster Risk”, Working Paper. http://ssrn.com/abstract=2020724

Knight, Frank H. (1921), Risk, Untertainty, and Profit, Hart, Schaffner,_and Marx Prize Essays, No. 31. Boston: Houghton Mifflin

Machina, Mark J., & Michael Rothschild. (2008), “Risk” in Steven N. Durlauf and Lawrence E. Blume (eds.), The New Palgrave Dictionary of Economics (2nd ed.). New York: Palgrave Macmillan.

Meilijson, I. (2009), “On the Adjustment Coefficient, Drawdowns and Lundberg-Type Bounds for Random Walk”,. TheAnnals of Applied Probability, 19, 1015-1025. http://dx.doi.org/10.1214/08-AAP567

Plyakha, Y., Uppal, R., Vi lkov, G., (2012), “why Does an Equal-Weighted Portfolio Outperform Value and Priceweighted Portfolios?”, Working Paper, EDHEC Business School.

Resta, M. & Marina, M.E. (2015), “On a New Index Aimed at Comparing Risks”, Journal of Mathematical Finance,5, 119-128.

Rockafellar, R.T., Uryasev, S. & Zabarankin, M. (2006), “Generalized Deviations in Risk Analysis”, Finance and Stochastics, 10, 51-74.

Riedel, F. & Hellmann, T. (2015), “The Foster-Hart Measure of Riskiness for General Gambles”, Theoretical Economics, 10, 1-9. http://dx.doi.org/10.3982/TE1499

Rothschild, M., & Stiglitz, J. E. (1970), “Increasing Risk: I. A Definition”, J. Econ. Theory 2:225–43.

Schulze, K. (2014), “Existence and Computation of the Aumann–Serrano Index of Riskiness and its Extension”, Journal of Mathematical Economics, 50, 219-224.

Schreiber, A. (2013), “Comparing Local Risk by Acceptance and Rejection”, Mathematical Finance, Published Online. http://dx.doi.org/10.1111/mafi.12054

Yaari, M. E. (1969), “Some Remarks on Measures of Risk Aversion and on Their Uses”, Journal of Economic Theory 1, 315–329.

تک سهم شدن در بورس

اگر چند ماه در بازار سرمایه فعالیت کنید و با افراد دیگر در این حوزه در ارتباط باشید، به احتمال زیاد اصطلاح تک سهم شدن را خواهید شنید. مفهوم تک سهم شدن در خود کلمه مشخص شده است؛ اما در حالت کلی، آیا همه چیز را راجع به آن می دانید؟ در واقع یکی از اشتباهات بزرگ و ریسک های عجیبی که فعالان بازار سرمایه انجام می دهند، همین تک سهم شدن است که جزییات و نکات خاص مربوط به خود را دارد و در ادامه مقاله به بررسی آن می پردازیم.

منظور از تک سهم شدن در بورس چیست؟

احتمالا خود شما معنای کلی این اصطلاح را می دانید؛ اما اجازه دهید در ابتدای کار تعریفی از آن داشته باشیم.

در حقیقت وقتی شما فقط سهام یک شرکت را در پرتفوی خود داشته باشید، به اصلاح گفته می شود که شما تک سهم شده اید؛ چراکه تنها سهام یک شرکت را خریداری کرده اید. به عنوان مثال وقتیکه کسی می گوید "روی سهم خساپا تک سهم شده ام" معنایش این است که در پرتفوی بورسی خود تنها سهم خساپا را نگهداری می کند.

آیا تک سهم شدن خوب است؟

همواره گفته می شود که همه تخم مرغ ها را در یک سبد نگذارید؛ چراکه اگر آن سبد به هر دلیل به زمین بیافتد، احتمالا تمام تخم مرغ ها خواهند شکست. در مورد سرمایه گذاری نیز این امر برقرار است و شما نباید تمامی سرمایه خود را روی یک دارایی بگذارید.

در واقع اگر شما همه دارایی خود را روی سهام یک شرکت سرمایه گذاری کنید، ممکن است آن شرکت به هر دلیلی مانند ارائه گزارشی بد که کسی آن را پیش بینی نمی کرد، با افت قیمتی چشمگیری مواجه شود. همینطور امکان دارد سهم شما برای مدتی بسیار طولانی بسته شود که تا باز شدن نماد، سرمایه شما با نرخ تورم همراه نبوده است و عملا شما بخشی از قدرت خرید خود را از دست می دهید. از همه بدتر وقتی است که کلیت بازار در یک بازه زمانی رشد قابل توجهی را تجربه کند، اما سهم شما در این مدت بسته بماند.

در نهایت اگر تحمل چنین مواردی را ندارید، تک سهم نشوید و در عوض اصول تشکیل یک سبد سهام را یاد بگیرید و همیشه این نکته را نیز در ذهن خود داشته باشید که امکان اتفاق افتادن مواردی که در بالا مثال زدیم، برای بهترین و بزرگترین شرکت های بورسی نیز وجود دارد.

آیا همیشه باید سبد سهام تشکیل داد؟

پاسخ به این سوال در حالت کلی مثبت است؛ اما استثنائاتی نیز می تواند وجود داشته باشد.

به عنوان مثال اگر هدف شما نوسانگیری در بازار است، تشکیل سبد سهام احتمالا ضرورتی نداشته باشد و در مواردی حتی می تواند مضر نیز باشد. چراکه نوسانگیران تقریبا تمام وقت در بازار فعالیت می کنند و کوچکترین حرکات قیمتی سهام برایشان اهمیت دارد. بنابراین اگر شخص نوسانگیر، یک سبد سهام با هدف نوسانگیری تشکیل دهد، مدیریت آن برایش بسیار دشوار و حتی غیر ممکن می شود.

در واقع تشکیل سبد سهام بیشتر در مورد سرمایه گذاران است و نه معامله گران. چراکه نوع معاملات و دیدگاه سرمایه گذاری هرکدام از آن ها با یکدیگر متفاوت است و تشکیل سبد سهام، شباهت زیادی به تیپ شخصیتی سرمایه گذاران دارد.

از طرف دیگر، اگر سرمایه شما زیاد نیست، داشتن یک سبد با تعداد بالایی از سهام چندان عاقلانه نیست و سود زیادی را برای شما به همراه نمی آورد.

معایب تک سهم بودن

با توجه به مطالب گفته شده، اگر هدف شما از فعالیت در بازار، سرمایه گذاری (و نه معامله گری) است، باید معایب تک سهم شدن را بدانید. همانطور که گفته شد، تک سهم شدن ریسک سرمایه گذاری را به شدت افزایش می دهد؛ چراکه امکان رخ دادن هر اتفاقی برای شرکت وجود دارد.

به عنوان مثال، سهام یک شرکت پتروشیمی در بازار بورس اوراق بهادار تهران در حال معامله است و روند عادی خود را طی می کند. حال فرض کنید که یک سرمایه گذار، تمام پول خود را برای خریدن سهام این شرکت صرف می کند و در اتفاقی کم سابقه، به دلیل آتش سوزی در خط تولید شرکت مذکور، قیمت سهام آن به شدت افت می کند و بخش بزرگی از سرمایه افراد از بین می رود.

بنابراین، افرادی که تک سهم شدن را انتخاب می کنند، خود را با ریسک های بسیار زیادی روبرو خواهند کرد و عملا هر اتفاقی که در سهام شرکت خریداری شده رخ دهد، تاثیرات سنگینی بر روی سرمایه این شخص خواهد داشت. با این توضیحات قطعا متوجه شده اید که تک سهم شدن چقدر می تواند پر ریسک باشد و لزوم تشکیل یک سبد را بیش از هر چیز درک کرده اید.

سبد سهام یا پرتفوی، یک ترکیب مناسب از سهام یا دارایی های مختلف است که یک سرمایه گذار اقدام به خرید آن می کند؛ هدف از تشکیل سبد سهام نیز این است که سرمایه خود را بین چندین دارایی مالی مختلف تقسیم کنید تا از این راه بتوانید ریسک سرمایه گذاری خود را مدیریت کنید.

به عنوان مثال اگر 30 میلیون تومان وارد بازار بورس کرده اید، تقسیم آن بین 6 سهم با مقدار متوسط 5 میلیون تومان، می تواند اصول تشکیل سبد سهام یک انتخاب مناسب برای شما باشد.

البته این نکته را در نظر داشته باشید که تشکیل سبد، ریسک شما را به صفر نمی رساند و ضرر در بازارهایی مثل بورس، همواره به عنوان یک احتمال وجود دارد و بزرگترین و موفق ترین تحلیلگران و سرمایه گذاران نیز در طول زندگی حرفه ای خود ضرر را تجربه کرده اند. از طرف دیگر، اگر نمی توانید ریسک های مربوط به فعالیت در بازارهای مالی را تحمل کنید، بهتر است به سراغ سپرده های بانکی بروید. چراکه:

• در سپرده‌های بانکی به صورت دستوری نرخی را تحت عنوان «سود سپرده» تعیین می کنند.
• تمامی بانک ها ناگزیر به پرداخت این سود سپرده هستند.
• اما در بازار بورس، قیمت سهام فقط براساس عرضه و تقاضای سرمایه گذاران شکل می گیرد.

نکته: توجه داشته باشید که در اقتصاد ایران که میزان تورم بسیار بالا است، سرمایه گذاری های بلندمدت در سپرده های بانکی نمی تواند گزینه خوبی باشد و معمولا درصد تورم از درصد سود سپرده های بانکی بیشتر است و افرادی که پول خود را در این سپرده ها قرار می دهند، در دوره های تورمی بخشی از قدرت خرید خود را از دست می دهند.

تازه واردها از تک سهم شدن خودداری کنند

سهامداران تازه وارد، بیش از سایرین تحت تاثیر اخبار و حواشی پیرامون یک شرکت قرار می گیرند و ممکن است در اثر این عوامل و یا تبلیغات گسترده ای که گاهی اوقات در فضای مجازی راجع به سهمی خاص پخش می شود، تمام سرمایه را برای خرید آن اختصاص دهند. ممکن است برخی از آن ها سودهایی نیز کسب کنند؛ اما در اکثر موارد در سرمایه گذاری خود شکست می خورند. بنابراین لازم است که افراد تازه وارد نکات زیر را رعایت کنند:

• برای کاهش ریسک سرمایه گذاری خود، سبد تشکیل دهند و از تک سهم شدن خودداری کنند.
• تحت تاثیر اخبار و حواشی و فضای مجازی، اقدام به خرید و فروش نکنند و با آموزش مناسب، خود در مورد معاملاتی که انجام می دهند، تصمیم بگیرند.

همانطور که در بالا توضیح دادیم تک سهم شدن در بورس خوب نیست، اما قرار هم نیست که از همه شرکت های موجود در بازار سرمایه سهام داشته باشیم و همه سهم ها را از تمامی صنایع بازار، درون پرتفوی خود قرار دهیم. هر دو روشی که گفته شد غیر منطقی به نظر می رسند. حال اینکه چقدر متنوع سازی کنیم یا از تنوع یک پرتفوی کم کنیم، کاملا تابع روحیه خطرپذیری و اهداف مالی سرمایه گذار است و شما برای اطمینان بیشتر با متخصصان این زمینه حتما مشورت کنید.

جمع بندی

در این مقاله با اصطلاح تک سهم شدن در بورس آشنا شدیم. تک سهم شدن ریسک سرمایه گذاری را به شدت بالا می برد؛ چراکه در بلندمدت امکان رخ دادن هر اتفاقی حتی برای بزرگترین شرکت ها نیز وجود دارد. بنابراین برای دوری از این ریسک ها پیشنهاد می شود که همواره قبل از سرمایه گذاری با افراد متخصص مشورت کرده و تشکیل سبد سهام دهید.

نکات مهم در تشکیل سبد سهام بورس چیست

ساعد نیوز: وقتی شما وارد بازار سهام می شوید و قصد سرمایه گذاری در این بازار را دارید حتما عبارت سبد سهام یا Stock portfolio را به تعداد زیادی خواهید شنید. سبد سهام عبارت است از تخصیص دارایی خود میان چندین سهم، به‌صورتی که ریسک سرمایه‌گذاری ما را کاهش دهد. فعالان بازار بورس گاها به‌جای سبد سهام از عبارت تشکیل پرتفوی نیز استفاده می کنند

وقتی شما وارد بازار سهام می شوید و قصد سرمایه گذاری در این بازار را دارید حتما عبارت سبد سهام یا Stock portfolio را به تعداد زیادی خواهید شنید. سبد سهام عبارت است از تخصیص دارایی خود میان چندین سهم، به صورتی که ریسک سرمایه گذاری ما را کاهش دهد. فعالان بازار بورس گاها به جای سبد سهام از عبارت تشکیل پرتفوی نیز استفاده می کنند. همواره در ذهن خود یادآوری کنید که برای تشکیل سبد سهام باید موارد مختلفی را در نظر گرفت. به عبارتی دیگر تشکیل پرتفوی یعنی اینکه سرمایه گذار به جای اینکه سرمایه خود را روی یک سهم سرمایه گذاری کند آن سرمایه را روی چندین سهم متفاوت سرمایه گذاری می کند تا باعث کاهش ریسک و افزایش سود شود زیرا اگر سهمی دچار مشکل شد تمام سرمایه از بین نرود و سهم های دیگری که بر روی آن ها سرمایه گذاری شده اند آن خسارت را پوشش دهند. برای خرید سهام ابتدا باید در سامانه سجام ثبت نام کرد تا کد بورسی دریافت کنید.

رعایت اصول مهم در تشکیل سبد سهام

تک سهم نشوید

این امر بدیهی است که در بازار بورس سهم های زیادی وجود دارند که در طی یک سال چندین درصد رشد داشته اند. لذا از همین جهت بر اساس اصل تکرار تاریخ، احتمالاً این رشد برای سهم های مشابه نیز اتفاق خواهد افتاد. البته که یک سرمایه گذار برای کسب چنین سودهایی لحظه شماری می کند؛ اما اگر برعکس چیزی که فکر کرده اید اتفاق بیافتد چه می شود؟ به احتمال زیاد، خیلی زود مایوس شده و ترجیح می دهید سرمایه خود را از بازار بورس خارج کنید.

توزیع وزن سرمایه بر روی چند سهم به جای تک سهم شدن، اولین گام استاندارد در امر تشکیل سبد سهام است. البته اگر جزو معامله گران ریسک پذیر هستید و قصد تک سهم شدن رادارید توصیه می کنیمم قید پولتان را هم در بدو شروع سرمایه گذاری بزنید! حتی با تشکیل سبد سهام و متنوع سازی نیز کار به پایان نمی رسد. اگر پرتفوی خود را از درون یک صنعت تشکیل داده باشیم، درواقع در حال کوبیدن آب در هاون هستیم. تشکیل سبد سهام از درون یک صنعت خاص، به اندازه ی عدم تشکیل سبد سهام ریسک دارد. فرض کنیم سبد سهام خود را صرفاً از یک صنعت انتخاب نموده ایم. بر همین اساس چنانچه براثر رویدادهای اقتصادی کل صنعت فوق دچار رکود شود، احتمالاً تمامی سهم ها افت قیمت خواهند داشت و قسمت زیادی از سرمایه شما به ضرر تبدیل خواهد شد.

ایجاد تعادل مجدد به شکلی استراتژیک

بعد از آن که به اهمیت اصل دوم پیبردید و آن را در پرتفوی خود اجرایی کردید، لازم است مشخص کنید کدام دارایی ها را به عنوان جایگزین سهام قبلی باید خریداری کنید. تشخیص خرید سهام مناسب به عنوان جایگزین اهمیت بسیار بالایی دارد. چنانچه توازن لازم را در سبد سهام ایجاد نکنید، می تواند اثرات به مراتب بدتری نسبت به قبل داشته باشد. بنابراین توصیه می کنیم برای خرید سهام، حتما از تحلیل استفاده نمایید.

توزیع مناسب وزن های سبد اوراق بهادار در پرتفوی بورسی

پس از انتخاب موارد لازم برای تشکیل سبد اوراق بهادار، باید آن را به صورت دوره ای تحلیل کنید و تعادل آن را دوباره به وجود آورید؛ زیرا حرکات بازار می تواند وزن دهی اولیه شما را تغییر دهد. برای تخصیص دارایی واقعی سبد اوراق بهادار شما باید سرمایه گذاری ها را به صورت کمّی دسته بندی کنید و نسبت ارزش هر کدام از آن ها را نسبت به کل سبد بسنجید. سایر عواملی که طی زمان تغییر می کنند عبارتند از: وضعیت مالی فعلی شرکت، نیازهای آینده شما و تحمل نوسان ریسک از جانب شما.

اگر چنین تغییراتی وجود داشته باشد، باید پرتفوی خود را نیز به نسبت آن ها تغییر دهید. اگر تحمل ریسک شما کمتر شده باشد، باید میزان سهام سبد خود را کاهش دهید. شاید هم ریسک پذیری شما افزایش یابد. در این صورت باید در تخصیص دارایی های خود بخش کوچکی را به سهام های پرریسک تر اختصاص دهید. اساسا برای ایجاد تعادل مجدد باید تعیین کنید که در وزن دهی موقعیت خود، به کدام طبقه از دارایی ها وزن کمتری داده و به کدام وزن بیشتری داده اید.

سبد هم وزن

ساختار این سبد ساده است چرا که وزن تمام سهم ها در سبد با یکدیگر برابر است؛ بدون توجه به اینکه ارزش بازار شرکت های مربوطه چقدر است.تصویر 1: سبد مبتنی بر ارزش بازار. ارزش بازار شرکت A دوبرابر شرکت B است و به همین دلیل وزن سهام شرکت A نیز دو برابر وزن سهام شرکت B در نظر گرفته شده است.

مثلا، فرض کنید که شما ۴۰ درصد از دارایی خود را به سهام شرکت های کوچک تخصیص داده اید، در حالی که داده های شما می گوید که باید تنها ۱۰ درصد از دارایی های خود را به این طبقه اختصاص دهید. در این صورت ایجاد تعادل مجدد شامل تعیین مقدار نیاز کاهش این موضع از جانب شما و تخصیص آن به سایر طبقات خواهد بود.

تصویر2: سبد هم وزن. وزن سهام هر ده شرکت در سبد معادل 10% در نظر گرفته شده است.

سبد مبتنی بر ارزش بازار

در این سبد، وزن سهام هر شرکت در سبد با توجه به ارزش بازار آن شرکت در مقایسه با دیگر سهم های سبد تعیین می شود. برای مثال، اگر 10 سهم با بیشترین ارزش بازار انتخاب شده و ارزش بازار سهم اول نسبت به سهم دوم 15 درصد بیشتر باشد، وزن سهم اول در سبد هم باید 15 درصد بیشتر از وزن سهم دوم باشد.ارزش بازار شرکت برابر تعداد کل سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم است. وزن هر سهم در سبد هم با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد مشخص می شود.

برای نمونه فرض کنید یک میلیون تومان برای خرید ده سهم جهت تشکیل یک سبد در نظر گرفته شده است. در این صورت اگر 1000 سهم یک شرکت به قیمت 200 تومان خریداری شود ارزش خرید آن سهم 200هزار تومان و وزن آن سهم در سبد معادل 20 درصد است (200هزار تومان تقسیم بر یک میلیون تومان).برای اینکه این سبد یک سبد مبتنی بر وزن بازار باشد می بایست نسبت وزن سهم ها در سبد با نسبت ارزش بازارهای شرکت های مربوط به هر سهم موجود در سبد مطابقت داشته باشد.