تعریف سواپ(SWAP) یا بهره

خروجی ذستور sudo swapon -s

سواپ ارز دیجیتال چیست و چه سودی برای ما دارد؟

دنیای ارزهای دیجیتال پر از راز و رمزهای بعضاً پیچیده است. سواپ ارز دیجیتال مفهومی جدایی از خرید و فروش یک ارز دیجیتال است و استفاده درست از آن در مواقع لازم می‌تواند بسیار به نفع شما باشد. در ادامه این مقاله از رمزینکس به بررسی ساده این اصطلاح و روش خواهیم پرداخت.

سواپ ارز دیجیتال به چه معناست؟

آیا تا به حال این سؤال برایتان مطرح شده است که چند ارز رمز وجود دارد؟ صدها؟ یا شاید هزاران؟ طبق داده‌های سایت کوین مارکت کپ بیش از ۷۰۰۰ رمز ارز متفاوت در جهان وجود دارد. با وجود چنین تعداد زیادی شاید در مقطعی بخواهید رمز ارزهای جدید را امتحان کنید. اما چگونه می‌توانید این کار را بکنید؟

خبر خوب این است که به راحتی می‌توانید با انجام یک سواپ ساده ارز دیجیتال دیگری را امتحان کنید. سواپ ارز دیجیتال به معنای مبادله یک رمز ارز که از قبل داشتید با رمز ارز دیگری است. اما سواپ کردن چگونه انجام می‌شود؟

فرض کنید مقداری اتریوم دارید اما دوست دارید به جای آن بیت کوین داشته باشید. خدمات خاصی وجود دارد که می‌تواند در این مورد به شما کمک کند. به لطف ارائه دهندگان خدمات سواپ می‌توانید اتریوم خود را مبادله کرده و بیت کوین تقریباً با همان ارزش دریافت کنید. در تصویر زیر این فرایند به صورت ساده نمایش داده شده است:

در این فرایند شما ۱۰ اتریوم موجود در کیف پولتان را به یک ارائه دهنده خدمات سواپ ارسال می‌کنید و آن سرویس آن را برای شما به بیت کوین تبدیل می‌کند. در واقع شما ۱۰ اتریوم را به ۰/۳۴ بیت کوین تبدیل می‌کنید.

چرا باید سواپ کنم؟

حالا می‌دانید که سواپ ارز دیجیتال به چه معناست. اما چرا افراد این کار را انجام می‌دهند؟ چه دلایلی برای تبدیل کردن یک رمز ارز با رمز ارز دیگر تعریف سواپ(SWAP) یا بهره می‌تواند وجود داشته باشد؟ در ادامه برخی از این دلایل را بررسی خواهیم کرد.

کسب سود

البته! پول در آوردن؛ چه کسی این کار را دوست ندارد؟ بدیهی است که می‌توانید با معامله کردن رمز ارزها سود زیادی کسب کنید زیرا قیمت آنها به سرعت تغییر می‌کند. اگر زمان بازار را به درستی شناسایی کنید و کمی شانس داشته باشید می‌توانید با سواپ کردن رمز ارزهایتان در زمان مناسب درآمد زیادی کسب کنید.

تنوع بخشیدن به پورتفولیو

اما همه افراد این تغییرات سریع قیمت را دوست ندارند. متنوع کردن پورتفولیو معمولاً یک روش بسیار خوب برای مقابله با ریسک نوسانات قیمت است. داشتن مقدار کمی از رمز ارزهای مختلف می‌تواند تأثیر کاهش قیمت رمز ارزها را کم رنگ کند.

درآمد منفعل

نظرتان در مورد پول درآوردن بدون انجام هیچ کاری چیست؟ برخی از دارایی‌های رمز ارزی قابلیت استیکینگ (سهام‌گذاری) دارند، بدین معنی که می‌توانید با قفل کردن یک رمز ارز خاص در پلتفرم مناسب آن بدون اینکه کار دیگری انجام دهید مقدار بیشتری از آن رمز ارز به عنوان سود دریافت کنید.

اما مراقب باشید!

معامله کردن رمز ارزها همیشه پر ریسک است و منظور از این گفته فقط امنیت آنها نیست. قبلاً گفتیم اگر زمان بازار را به درستی شناسایی کنید می‌توانید سود زیادی کسب کنید.

حالا عکس این قضیه را تصور کنید؛ اگر در زمان اشتباه وارد بازار شوید ممکن است ضررهای بسیار بزرگی متحمل شوید. دو قانون ساده دنیای رمز ارزها این است که اولاً سرمایه‌ای که حاضر به از دست دادن آن نیستید را وارد معامله‌گری یا سرمایه‌گذاری نکنید و دوم اینکه قبل از سرمایه‌گذاری روی هر رمز ارز در مورد آن تحقیق کنید.

علاوه بر موارد بالا، سواپ کردن رمز ارزها معمولاً مشمول پرداخت کارمزد است. به احتمال زیاد ارزش رمز ارزی که دریافت می‌کنید کمی کمتر از ارزش رمز ارز اولیه‌تان خواهد بود.

روش‌های مختلف سواپ کردن

سواپ به روش سنتی از طریق صرافی

سواپ ارز دیجیتال در دنیای رمز ارزها بسیار رایج است، اما چگونه می‌توان آن را انجام داد؟ در اغلب موارد، کاربران از صرافی‌های ارزهای دیجیتال برای مبادله کردن دارایی‌های رمز ارزی خود با دارایی‌های مورد نظر استفاده می‌کنند.

برای این کار ابتدا باید یک حساب کاربری در صرافی ایجاد کرده و اطلاعات شخصی‌تان را ارائه دهید. سپس می‌توانید رمز ارزهایتان را به صرافی انتقال دهید تا بتوانید آن را با هر رمز ارز دیگری مبادله کنید. پس از آنکه سواپ را انجام دادید و مثلاً اتریوم را به بیت کوین تبدیل کردید رمز ارز جدید را در کیف پول صرافی دریافت می‌کنید.

مشکل این روش این است که وقتی رمز ارزتان را به صرافی می‌فرستید و در آنجا آن را سواپ می‌کنید هیچ کنترلی روی دارایی‌هایتان ندارید و اختیار آن را به صرافی می‌دهید. این بدان معناست که ممکن است صرافی در مورد اینکه می‌خواهید با دارایی‌هایتان چه کاری انجام دهید محدودیت‌هایی را برایتان ایجاد کند.

همان‌طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، هنگامی که رمز ارزی را از طریق صرافی سواپ می‌کنید عملاً اختیار آن را به دست صرافی می‌سپارید. تا زمانی که دارایی‌هایتان را از صرافی خارج نکنید اختیار آن در دست صرافی خواهد بود.

صرافی‌های غیر امانی (Non-custodial)

اگرچه عنوان بالا ممکن است کمی درشت به نظر برسد اما عبارت غیر امانی اساساً به این معنی است که صرافی مورد استفاده کاربر رمز ارزهای او را بر روی پلتفرم خود نگه نمی‌دارد.

نحوه کار این صرافی‌ها بسیار ساده است: شما یک رمز ارز را برای آنها ارسال می‌کنید و آنها ارز دیگری را که انتخاب کرده‌اید به آدرسی که به آنها داده‌اید برایتان ارسال می‌کنند. در این صورت لازم نیست کنترل رمز ارزتان را به آنها بدهید.

سواپ کردن با استفاده از کیف پول لجر

کاربران همچنین می‌توانند رمز ارزهای خود را مستقیماً از طریق کیف پول لجر سواپ کنند. برای انجام این کار، باید یکی از کیف پول‌های سخت افزاری لجر را داشته باشید و نرم افزار لجر لایو (Ledger Live) را دانلود کنید. اما تفاوت این روش با روش‌های دیگر چیست؟

بر خلاف صرافی‌های دیجیتال سنتی، در لجر رمز ارزهایی که به تازگی سواپ کرده‌اید بلافاصله در کنترل کامل خودتان خواهد بود. رمز ارزی که می‌خواهید مبادله کنید مستقیماً به ارائه دهنده خدمات سواپ ارسال می‌شود و این سرویس رمز ارز مورد نظر را به آدرس کیف پول لجر شما ارسال می‌کند که امنیت آن توسط لجر تأمین می‌شود.

همان‌طور که می‌بینید، از لحظه تکمیل شدن فرایند سواپ شما بلافاصله کنترل کامل رمز ارز جدید را در دست دارید.

سخن آخر

• سواپ ارز دیجیتال به معنای مبادله یک دارایی رمز ارزی با دارایی دیگر است، مانند مبادله کردن بیت کوین با اتریوم
• سواپ کردن رمز ارزها می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله کسب سود یا تنوع بخشیدن به پورتفولیو جالب باشد.
• متداول‌ترین روش سواپ کردن رمز ارزها استفاده از صرافی‌ها است، اگرچه در این روش کاربر بر روی دارایی‌های خود کنترل کامل نخواهد داشت.
• سواپ کردن از طریق کیف پول سخت افزاری لجر به کاربر این امکان را می‌دهد تا رمز ارز خود را با حفظ مالکیت خود مبادله کند.

راهنمای ابزار رایگان تریدینگ ویو (TradingView) به زبان ساده برای تحلیل تکنیکال

سوآپ (SWAP) نفت چیست؟

آنچه امروز به عنوان سوآپ در معاملات نفتی مطرح می شود به زبان ساده به این مفهوم است که دولت یا تجار بخش خصوصی، نفت یا گاز را در یک مرز کشور از همسایگان دریافت می کنند و در مرز دیگر به افراد مورد نظر آنان تحویل می دهند.

به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ قرارداد سوآپ یا معاوضه یا تاخت نوعی از ابزار مشتقه است که در آن یک طرف قرارداد نسبت به معاوضه عواید ناشی از ابزار مالی خود با عواید ناشی از ابزار مالی طرف مقابل اقدام می‌کند. عواید چنین قراردادی بستگی به نوع ابزار مالی مورد معامله دارد.

سوآپ درلغت به معنای معامله پایاپای، معاوضه، عوض کردن، مبادله کردن، بیرون کردن، جایگزین کردن، جانشین کردن و در اصطلاح به این معنی است که یک کالا را از یک نقطه تحویل گرفته و دقیقا همان میزان کالا را در نقطه ای دیگر تحویل دهیم. برخی نیز سوآپ را اینگونه تعریف نموده اند که معامله سوآپ، مثل خرید یک سیب وفروش همزمان سیب دیگری برای تحویل درهفته آینده (آتی) است. برخی دیگر نیز گفته اند : قراردادهای متفاوتی برای انجام تجارت سوآپ وجود دارد که نوع متداول آن، دریافت کالا در یک نقطه وتحویل معادل آن در نقطه دیگری از جغرافیای مورد نظر است.

لازم به ذکر است تجارت سوآپ انواع مختلفی دارد که عبارتند از: سوآپ ارز، سوآپ تعریف سواپ(SWAP) یا بهره انواع کالا (سوآپ پنبه، سوآپ گوگرد، آلومینیم و…) سوآپ نرخ بهره، سوآپ نرخ بازده کل، سوآپ دارایی، سوآپ نکول اعتباری(ریسک اعتباری)، سوآپ با سررسید ثابت. البته منظور از سوآپ دراین نوشتار، سوآپ نفت است و “آنچه امروز به عنوان سوآپ در معاملات نفتی مطرح می شود به زبان ساده به این مفهوم است که دولت یا تجار بخش خصوصی، نفت یا گاز را در یک مرز کشور از همسایگان دریافت می کنند و در مرز دیگر به افراد مورد نظر آنان تحویل می دهند.

می توان گفت معنی واقعی سوآپ، تحویل نفت در شمال کشور و تحویل نفت با همان کیفیت در جنوب کشور، به مقصد است. یکی از منابع سودآور شرکت نفت‌ایران، درآمدی است، که از سوآپ نفت عاید آن می‌شود. شرکت بازرگانی نفت ایران وظیفه سوآپ نفت را در ایران برعهده دارد، که بر این اساس، سه کشور تولیدکننده نفت خام آسیای مرکزی؛ یعنی: جمهوری آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان، بصورت روزانه نفت تولید شده را از طریق نفتکش‌های خود، در دریای خزر، به نماینده تجاری ایران که شرکت بازرگانی نفت ایران است، تحویل داده، سپس این شرکت مقدار معادل آن را، به خریداران نفت این سه کشور در خلیج فارس، تحویل می‌دهد.

در دهه ۱۹۹۰ وپس از فروپاشی شوروی سابق و استقلال یافتن کشورهای آسیایی مرکزی… ، مبادله نفت با ایران اهمیت پیداکرد. این کشورها برای توسعه اقتصادی خود ، به صادرات نفت خود نیاز مبرم داشتند. در صورتی که امکانات آنان جهت رساندن نفت خود به دست مصرف کنندگان در اروپا ، آسیا وآمریکا بسیارمحدود بود. بدین جهت در سال ۱۳۷۵ قراردادی بین ایران وقزاقستان به امضاء رسید که براساس آن روزانه ۴۰ هزار بشکه نفت خام سبک از قزاقستان تحویل پالایشگاه تبریز وتهران می شد و در عوض به همین مقدارنفت خام سبک ایران در خلیج فارس جهت شرکای تجاری قزاقستان تحویل آنان می شد.

تاثیرات سوآپ در حوزه اقتصادی

۱- شرایط سوآپ به ایران اجازه میدهد تا جهت دریافت نفت درشمال و صدور همان مقدار نفت در جنوب کارمزد و اجرت دریافت کند.

۲- صرفه جویی و در نتیجه کاهش زیاد هزینه حمل و نقل مواد نفتی در داخل کشور.

با این توضیح که نفت دریافتی در راستای عملیات سوآپ در مرزهای شمالی کشوردر مناطق نزدیک مرز مصرف می‌شود و به عوض تعریف سواپ(SWAP) یا بهره آن از تولیدات کشور خودمان در مرزهای جنوبی تحویل مشتریان می گردد یعنی بجای آنکه نفت از مناطق نفت خیز جنوب به مناطق شمالی، آنهم باصرف هزینه های گزاف (ازجمله هزینه ایجاد خطوط لوله انتقال نفت در مسیر بسیار طولانی حدود ۱۸۰۰ کیلومتر از جنوب تا شمال و مصرف هزینه های دیگر از قبیل هزینه نصب ایستگاههای پمپاژ به جهت سربالایی بودن این مسیر تا شمال)، منتقل شود، همان نفت خریداری شده در شمال به مصارف داخل می رسد.

۳- شکوفایی اقتصادی مناطق محل عبور خطوط لوله (سوآپ) که امکانات زیادی براین مناطق فراهم می کند.

۴- گسترش روابط اقتصادی و دستیابی به بازار مصرف آن کشورها برای فروش محصولات داخلی.

۵- ایجاد اشتغال داخلی و توزیع درآمد و نیز بروز تعریف فعالیتهای تجاری مرتبط و جدید در راستای حفظ و تامین هرچه بیشتر منافع ملی.

۶- فراهم شدن موجبات تشویق سرمایه گذاران داخلی و خارجی نسبت به سرمایه گذاری در زمینه تجهیزات وتاسیسات زیربنائی برای ترانزیت سوخت.

تاثیر سوآپ در حوزه سیاسی – امنیتی

۱- فراهم شدن موجبات منافع بسیار سیاسی از طریق وابسته کردن کشورهای حوزه مرز شمالی کشوربه خود مان و در نتیجه تحکیم وتقویت روابط سیاسی و ثبات سیاسی در منطقه.

۲- تامین منافع سیاسی-امنیتی از طریق توسعه نفوذ در کشورهای صادرکنندگان نفت از مسیر ایران و تبدیل آنها به دوست که پیامد آن همگرائی و همکاری منطقه ای مناسب تر است.

۳- کاهش نفوذ و اثرگذاری شرکت های آمریکائی و اروپائی در گلوگاه ورود انرژی به شمال کشور و مسیرخزر (دریای مازندران) – خلیج فارس با حضورجدی شرکتهای ایرانی در منطقه مزبور و تجارت سوآپ.

اما یکی از مهم‌ترین انواع این نوع تجارت که در سرتاسر دنیا هم مطرح شده، سوآپ نفتی است. به زبان ساده به این مفهوم است که دولت یا تجار بخش خصوصی، نفت یا گاز را در یک مرز کشور از همسایگان دریافت کرده و در مرز دیگر به افراد موردنظر آنان تحویل می‌دهند.

موضوع سوآپ یا تعویض محصولات مشابه با استفاده از مزیت نسبی فاصله «مبادی تولید» تا «مراکز مصرف» این محصولات در بین کشورها امری شناخته‌شده و کاملاً جاافتاده است؛ به‌عبارت‌دیگر اصل «سوآپ محصولات»، موضوعی مورد اتفاق تمام بخش‌های کارشناسی در سطح جهان است و شرایط و قوانین ناظر بر آن کاملاً شناخته‌شده و بسط و توسعه‌یافته است.

ایران با توجه به اینکه یکی از پنج کشور حوزه خزر است، همچنین با نگاه به مرزهای دریایی که در دریای عمان و خلیج‌فارس دارد و نیز وضعیت مناسب مسیرهای انتقال نفت که از ایران می‌توانند عبور کنند، می‌تواند به‌عنوان یک مسیر ترانزیت مؤثر و باصرفه از حوزه دریای خزر به بازارهای جهانی مطرح شود.

از سوی دیگر جاذبه ایران به‌عنوان بازار نهایی نفت آسیای مرکزی و هم مکانی برای ترانزیت آن به لحاظ ثبات و امنیتی که در کشور وجود دارد، سبب رغبت کشورهای حوزه مازندران به سوآپ نفت و متعاقباً توجه ویژه به ایران شده است.

دریای خزر دارای مقادیر متنابهی نفت و گاز است و به دریای آزاد راه ندارد، بنابراین انرژی خزر باید از طریق لوله به بنادری که به دریا راه دارند، منتقل شود، از این‌رو ایران می‌تواند در انتقال این منابع سهمی داشته باشد.

ایران دارای مزیت‌هایی است که در صورت بهره‌برداری از آن‌ها می‌تواند منافع فراوانی را به دست آورد. برای آنکه این مزیت‌ها را بررسی کنیم٬ ابتدا لازم است مسیرهای کلی که برای انتقال خزر وجود دارد.

1 - مسیر شمالی که نفت و گاز قزاقستان و آذربایجان را از طریق دریای سیاه منتقل می‌کند و موردحمایت روسیه است.

2 - مسیر جنوبی منابع انرژی سه کشور را به خلیج‌فارس جهت صدور با کشتی‌های نفت‌کش منتقل می‌کند که موردحمایت ایران است.

3 - مسیر غربی نفت و گاز سه کشور حاشیه خزر را از طریق ترکیه و گرجستان (دریای سیاه) به اروپا منتقل می‌کند و موردحمایت ایالات‌متحده، ترکیه، آذربایجان و گرجستان است.

4 - مسیر جنوب شرقی منابع نفت و گاز ایران را به بندرها پاکستان، دریای عمان و هندوستان می‌رساند، افغانستان و پاکستان از این مسیر حمایت می‌کنند.

5 - مسیر شرقی نفت و گاز قزاقستان و ترکمنستان را به شرق چین منتقل می‌کند که چین از آن حمایت می‌کند.

6 - مسیر قزاقستان-ترکمنستان-ایران یا مسیر جنوبی که از این مسیر می‌توان نفت قزاقستان و ترکمنستان را به جزیره خارک در خلیج‌فارس با طی مسافت 930 مایل و ظرفیت روزانه یک میلیون بشکه منتقل کرد، این خط لوله 5.1 میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت و حق ترانزیت از آن نیز 3 دلار در هر بشکه خواهد بود. با توجه به اینکه در بیشتر قسمت‌های این مسیر، شبکه خط لوله نفت ایران وجود دارد، با تکمیل و توسعه آن‌ها با هزینه کمتری می‌توان خط لوله مذکور را راه‌اندازی کرد.

نقش ایران هم به‌عنوان بازار نهایی نفت آسیای مرکزی و هم مکانی برای ترانزیت آن، با توجه به ثبات و امنیت موجود در ایران، سوژه جذابی برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی نفتی بالقوه فراهم آورده است که کمتر نقطه‌ای برای انکار می‌گذارد.

حافظه swap چیست و چگونه ایجاد میشود؟

سیستم عامل برای اینکه بتواند برنامه ای را اجرا کند، باید آن برنامه را به داخل حافظه اصلی (RAM) منتقل کند.

درسیستم عامل های مدرن امروزی در هر لحظه تعداد زیادی برنامه در حال اجرا هستند همچنین تعداد زیادی سرویس نیز در پس زمینه در حال اجرا می باشند. با توجه به این که مقدار حافظه اصلی کامپیوتر محدود است، وقتی تعداد برنامه هایی که قرار است همزمان اجرا شوند زیاد شود، مقدار حافظه لازم جهت اجرای همزمان برنامه ها از کل حافظه اصلی کامپیوتر بیشتر می شود. در این حالت سیستم دچار کمبود حافظه اصلی شده و در نهایت crash می کند.

برای حل این مشکل دو راه وجود دارد:

اول اینکه مقدار حافظه اصلی کامپیوتر را افزایش دهیم. این را حل دارای مشکلاتی است. هزینه حافظه اصلی بسیار گران است و علاوه بر این مقدار حافظه اصلی قابل آدرس دهی دارای محدودیت است(هر چند در معماری های جدید سخت افزاری مقدار حافظه اصلی قابل آدرس دهی بسیار بیشتر شده است).

دوم این که بخشی از فضای دیسک را بصورت مجازی برای استفاده به عنوان حافظه اصلی معرفی کنیم. به این فضا در سیستم عامل های خانواده لینوکس و یونیکس فضای swap گفته می شود. فضای swap را می توان به دو صورت پارتیشن و فایل تعریف کرد. توصیه می شود فضای swap را به صورت پارتیشن تعریف کنید، چون در صورتی که فضای swap به صورت فایل تعریف شود تکه تکه شدن (fragmentation) فایل سرعت و بهره وری عملیات swap را پایین می آورد.

حافظه swap چیست؟

فضای Swap قسمتی از هارد سیستم است که می تواند بصورت پارتیشن یا فایل به کرنل لینوکس معرفی شود. کرنل لینوکس در مواقعی که احتیاج به حافظه RAM بیشتری داشته باشد با استفاده از قابلیت Swapping قسمت های کم استفاده تر درون حافظه RAM را درون فضای Swap کپی می کند و برای خود درون حافظه RAM فضای خالی درست می کند و در صورتی که قسمت حافظه RAM کپی شده درون فضای Swap مورد نیاز باشد عکس عمل قبل اتفاق می افتد، به عبارت دیگر کرنل لینوکس از فضای Swap بعنوان مکمل حافظه RAM استفاده می کند.

استفاده از فضای Swap در لینوکس باعث می شود سیستم هایی که حافظه RAM کمی دارند بتوانند بتوانند برنامه های بیشتر و سنگین تری را اجرا کنند، اما باید به این نکته هم دقت داشت که کپی کردن از حافظه RAM به فضای Swap و بلعکس ممکن است باعث کندی سیستم شود.

اندازه فضای swap چقدر باید باشد؟

سوال اصلی این است که چه مقدار برای فضای swap اختصاص دهیم؟ سیستم عامل های مبتنی بر یونیکس قدیمی تر(مثل Sun OS یا Ultrix) فضای swap دو یا سه برابر حافظه اصلی نیاز داشتند. اما سیستم عامل های جدیدتر (مثل لینوکس) به این مقدار فضای swap نیاز ندارند، هرچند اگر شما برای سیستم تنظیم کنید، سیستم می تواند از این مقدار نیز استفاده کنند. برای تعیین مقدار دقیق فضای swap سه اصل وجود دارد:

– برای یک کامپیوتر دسکتاپ مقدار فضای swap را دو برابر مقدار حافظه اصلی در نظر بگیرید. این امر به شما اجازه می دهد تا همزمان تعداد زیادی برنامه را اجرا کنید. و معمولا چون تعداد زیادی از برنامه ها در حالت انتظار هستند و کاری انجام نمی دهند، سیستم برنامه های بلا استفاده را به فضای swap انتقال می دهد و همیشه برای برنامه های فعال حافظه اصلی کافی در دسترس خواهد بود.

– برای یک کامپیوتر سرور (server) مقدار فضای swap را کمتر از مقدار حافظه اصلی (تقریبا نصف) در نظر بگیرید تا حاشیه اطمینانی برای سیستم در صورت نیاز به فضای swap وجود داشته باشد. ولی باید بطور پیوسته مقدار استفاده سیستم از فضای swap بررسی شود و در صورت استفاده زیاد سیستم از فضای swap، که به معنی کمبود حافظه اصلی است، حافظه اصلی سیستم را ارتقا دهید.

– برای کامپیوترهای قدیمی تر با حافظه اصلی 128 مگابایت یا کمتر حداکثر مقدار فضای swap را که می توانید کنار بگذارید، حتی تا 1 گیگابایت.

نحوه ایجاد حافظه swap

معقول نیست که سیستم شما بیش از یک فضای swap داشته باشد. برای بررسی اینکه آیا سیستم شما این فضا را دارد می توانید از دستور زیر را استفاده کنید:

$ sudo swapon -s
or
$ sudo swapon –show

اگر این دستور به شما خروجی نداد به این معناست ک سیستم شما در حال حاضر این فضا را ندارد. در غیر این صورت اگه خروچی مانند زیر داشت که این فضا قبلا ایجاد شده است

خروجی ذستور sudo swapon -s

خوب برای ایجاد یک فضای swap میشه از یک پارتیشن استفاده کرد. ممکن است که سیستم شما پارتیشن جدایی نداشته باشد و یا شاید برایتان سحت باشد که یک پارتیشن بسازید برای همین میشه از یک فایل استفاده کرد و اونو به شکل یک پارتیشن به سیستم معرفی کنیم

در این مثال، من یک فضای swap به حجم یک گیگ را ایجاد و فعال میکنم . شما می تونین بزرگتر ایجاد کنین فقط لازمه که مقداری که مدنظر دارین رو با 1G جایگزین کنید.

$ sudo fallocate -l 1G /swapfile

اگر این دستور به شما خروجی ارور داد که مثلا fallocate نصب نیست یا fallocate failed: Operation not supported میتوانید به جای این دستور از ابزار dd استفاده کنید.

در این صورت دستور به شکل زیر می شود

$ sudo dd if=/dev/zero of=/swapfile bs=1024 count=1048576

فقط یوزر روت حق دسترسی به این فایل را باید داشته باشد لذا حق دسترسی این فایل را اصلاح می کنیم

$ sudo chmod 600 /swapfile

از ابزار mkswap برای ساخت یک فضا ی swap از یک فایل در لینوکس استفاده می کنیم:

$ sudo mkswap /swapfile

برای فعال کردن فضا ی swap از دستور زیر استفاده کنید

$ sudo swapon /swapfile

برای دایمی شدن تغییرات خط زیر را وارد فایل etc/fstab/ می کنیم

$ sudo nano /etc/fstab

/swapfile swap swap defaults 0 0

برای چک کردن می توانید از یکی از دستورات زیر استفاده کنید

$ sudo swapon -s

$ sudo swapon -s

$ free

$ vmstat

تنظیم مقدار swappiness

Swappiness یک ویژگی هسته لینوکس است که مشخص می کند که چقدر سیستم از فضای swap استفاده کند.

Swappiness می تواند یک مقدار بین 0 تا 100 داشته باشد. مقدار کم باعث می شود که کرنل کمتر از این فضا استفاده کند و بیشتر به رم متکی باشد، در حالی که یک مقدار بالاتر باعث می شود که کرنل فضای swap را به شدت مورد استفاده قرار دهد.

مقدار swappiness به طور پیش فرض 60 است. شما می توانید مقدار swappiness فعلی را با استفاده از دستور cat چک کنید:

$ cat /proc/sys/vm/swappiness

برای تغییر این مقدار به طور دایم می توانید خط زیر را در انتهای فایل etc/sysctl.conf/ وارد کنید

سواپ در فارکس چیست؟ مفهوم Swap

در واقع سواپ کارمزد بهره‌ای است که در پایان هر روز معاملاتی به شما پرداخت یا از شما کسر می شود. هنگام معامله با مارجین، سود پوزیشن‌های خرید خود را دریافت، در حالی که سود پوزیشن‌های فروش را پرداخت می کنید.

هنگامی که سود بیشتری نسبت به مبلغ مورد انتظار خود دریافت می کنید، سواپ مثبت شده و مستقیماً به حساب شما اضافه می شود. چنانچه سواپ منفی باشد، از حساب شما کسر می گردد. اگر یک معامله را در همان روز باز و بسته تعریف سواپ(SWAP) یا بهره کنید، معامله سواپ نخواهد داشت.

دو نوع سواپ وجود دارد: سواپ خرید (برای باز نگه داشتن موقعیت‌های خرید در طول شب) و سواپ فروش (برای باز نگه داشتن موقعیت‌های فروش در طول شب). آن‌ها به صورت پیپ در هر لات بیان شده و بسته به نماد مالی که در حال معامله هستید متفاوت‌اند.

هدف از سواپ چیست؟

معامله با اهرم معاملاتی به معنای قرض گرفتن پول برای پوزیشن‌های فارکس است. هنگامی که پوزیشنی بیش از یک روز باز می‌ماند، باید سود آن وام پرداخت شود. بنابراین سواپ اساساً نرخ بهره برای وجوه لوریج شده است.

آیا می توانیم از سواپ در معاملات فارکس درآمد کسب کنیم؟

کسب سود از طریق سواپ به این سادگی نیست و به طور کل بهتر است که سواپ را بعنوان یک بونوس برای حفظ معاملات طولانی مدت (یا در مورد سواپ منفی، یک عامل بازدارنده) در نظر بگیرید.

آیا به دنبال سودآوری در معاملات بلند‌مدت هستید؟ همین امروز در وبسایت آمارکتس افتتاح حساب کنید.

چه چیزی نرخ سواپ فارکس را تعیین می کند؟

نرخ بهره برای هر یک از ارزها بر اساس تصمیمات بانک‌های مرکزی آنها تعیین می شود. مبلغ پرداخت شده به معامله‌گر یا کسر شده از او نیز به تفاوت نرخ بهره ارزها، نرخ کارمزد کارگزار فارکس، روزی که پوزیشن را در آن باز می کنیم و حرکت قیمت ارزها بستگی دارد.

سواپ منفی ارز چیست؟

سواپ منفی زمانی اتفاق می افتد که ارزی که شما اختیار دارید نرخ بهره بالاتری نسبت به ارز خریداری شده داشته باشد.

چگونه می‌توانیم در فارکس بدون سواپ معامله کنیم؟

اگر پوزیشن‌های خود را قبل از پایان روز معاملاتی – که به عنوان رول‌اور شناخته می شود – ببندید، هیچ هزینه‌ی سواپی نه می‌پردازید و نه دریافت خواهید کرد. به این نوع از معامله، معامله روزانه می گویند. لازم به ذکر است، اگر در بروکر آمارکتس حساب اسلامی افتتاح کنید، حساب شما بدون سواپ می باشد. یعنی برای انتقال تعریف سواپ(SWAP) یا بهره تعریف سواپ(SWAP) یا بهره معاملات خود به روز بعدی هیچ هزینه ای را نمی پردازید.

چرا نرخ سواپ فارکس برای پوزیشن‌هایی که در روز چهارشنبه باز می شوند سه برابر می‌گردد؟

از آن‌جا که تسویه‌ی معاملات دو روز طول می کشد، بنابراین معاملات روز چهارشنبه، در روز جمعه تسویه می شوند. در حالی که بازار فارکس در تعطیلات آخر هفته بسته است، بانک ها همچنان بهره دریافت می کنند. بنابراین این هزینه‌ی سه‌برابر شده نرخ‌های آخر هفته را پوشش می دهد.

ویژگی انواع حساب‌های معاملاتی در بروکر آمارکتس

اگر مایل به آغاز کردن معاملات خود در بازارهای فارکس هستید، در ابتدا باید انتخاب کنید که کدام نوع حساب معاملاتی با توجه به مهارت، دانش و تجربه‌ی شما برایتان مناسب است. صرف نظر از نوع حساب معاملاتی که انتخاب می‌کنید، عاقلانه است که ابتدا یک حساب دمو یا آزمایشی داشته باشید. بروکر آمارکتس امکان افتتاح حساب دمو را برای شما فراهم نموده و 10.000$ موجودی مجازی برای کسب تجربه‌ی معاملاتی در این حساب‌های آزمایشی در اختیار شما قرار می‌دهد.

هم‌اکنون به توضیح ویژگی‌های انواع حساب معاملاتی در این بروکر می‌پردازیم.

حساب‌ Fixed:

در این نوع از حساب هر دو حالت اجرای سریع و اجرای بازار امکان‌پذیر است. حداقل واریز برای این حساب‌ها 100 دلار یا یورو است. لوریج در حساب Fixed تا 1:1000 قابل ارتقاء بوده و حداقل حجم سفارش آن‌ها 0.01 است. اسپرد این حساب‌ها ثابت از 3 پیپ و کمیسیون آنها 0 می‌باشد. استاپ‌اوت این نوع از حساب‌ها 20% است.

حساب‌ استاندارد:

در حساب استاندارد نیز هر دو حالت اجرای سریع و اجرای بازار امکان‌پذیر است. حداقل واریز برای این حساب‌ها 100 دلار یا یورو می‌باشد.
لوریج این حساب‌ها مانند حساب Fixed تا 1:1000 قابل ارتقاء بوده و حداقل حجم سفارش آن‌ها نیز 0.01 است. اسپرد این حساب‌ها شناور از 1.3 پیپ و کمیسیون آنها 0 می‌باشد. استاپ‌اوت این نوع از حساب‌ها نیز 20% است.

حساب‌ ECN :

در این نوع از حساب، سفارش‌ها در حالت اجرای بازار هستند.
حداقل واریز این حساب‌ها 200 دلار یا یورو بوده و لوریج در آن‌ها تا 1:200 قابل ارتقاء است.
حداقل حجم سفارش حساب‌های ECN 0.01 است.
اسپرد این حساب‌ها شناور از 0 پیپ و کمیسیون آنها 2.5 دلار یا یورو در هر لات می‌باشد.
استاپ‌اوت این نوع از حساب‌ها 40% است.

همچنین AMarkets برای مشتریان مسلمان و خواهان رعایت قوانین شرعی خود، گزینه‌ی حساب اسلامی (بدون سوآپ) را در پلتفرم MetaTrader 5 نیز اضافه کرده است. حساب‌های اسلامی هیچگونه هزینه‌ی تبادل و دستمزد اضافی ندارند، به عبارت ساده‌تر این حساب‌ها برای انتقال معاملات به روز بعدی معاملاتی به صورت Swap- Free عمل می‌کنند.

چگونه در وب سایت آمارکتس حساب اسلامی افتتاح کنیم؟

یک حساب استاندارد، Fixed یا ECN باز کرده و پس از تایید شدن به حساب خود واریز کنید؛

برای ایجاد حساب اسلامی، در کابین شخصی خود برای تغییر نوع حساب معاملاتی خود به حساب اسلامی درخواست دهید. به محض اینکه در‌خواستتان پردازش شد، حساب معاملاتی شما به اسلامی تغییر می‌کند. شما می‌توانید اطلاعات بیشتر در مورد حساب‌های معاملاتی اسلامی و شرایط آن‌ها را در وب سایت آمارکتس، بخش معاملات => حساب اسلامی مشاهده کنید.

بونوس فارکس چیست؟

بونوس فارکس در بازارهای مالی بسیار رایج است و معمولاً به معامله گران ارائه می شود. در بازار فارکس، بونوس معاملاتی معمولاً یک مقدار ثابت پول یا درصد معینی است که به معامله گران داده می شود ;چرا که برخی از آنها بسته به نوع بونس تعریف سواپ(SWAP) یا بهره حساب خود را افتتاح و واریز کرده و یا تعداد معاملات معینی را باز می کنند.

به غیر از اسپرد، کمیسیون، سرعت و کیفیت اجرای معاملات و خدمات ارائه شده، بونوس نیز یکی از عوامل تصمیم‌گیری برای انتخاب کار با یک بروکر است.

انواع بونوس در بروکر آمارکتس

دریافت کش‌بک در برنامه‌ی وفاداری بروکر آمارکتس

در برنامه‌ی وفاداری، بروکر آمارکتس بخشی از اسپرد دریافتی را به مشتریان خود بازمی‌گرداند. هرچه معاملات بیشتری داشته باشید، مبلغ بیشتری را توسط برنامه وفاداری به حساب معاملاتی خود اضافه می‌کنید.

این برنامه دارای 5 سطح است و از هر مرحله که گذر ‌کنید، به میزان کش‌بک دریافتی شما اضافه می‌شود. برای گذر از هر مرحله لازم است که به حداقل حجم معاملاتی ماهانه یعنی 5 لات رسیده باشید (میزان تعریف سواپ(SWAP) یا بهره تعریف سواپ(SWAP) یا بهره حجم معاملاتی، از پیش تعیین شده و برای تمامی مراحل یکسان است).

فقط حساب‌های Standard و Fixed که در پلتفرم MT4 فعالیت می‌کنند، قادر به شرکت در طرح وفاداری هستند. کش‌بک به صورت روزانه، پس از بستن هر معامله به صورت بونوس قابل معامله به حساب معاملاتی اضافه می‌شود.

بونس تعویض بروکر

با تغییر بروکر خود به آمارکتس 15% بونوس معاملاتی دریافت کنید. برای دریافت این بونس حساب معاملاتی افتتاح کرده و از طریق AMarkets واریز انجام دهید. جهت تأیید فعالیت در حساب، یک بیانیه از یک کارگزار دیگر و/ یا رمز عبور سرمایه گذاری فراهم کنید.
برای فعال‌سازی این بونوس، درخواست خود را از طریق کابین شخصی در بخش «بونوس‌های موجود» برای آمارکتس ارسال کنید.

بونوس واریز

در بروکر آمارکتس به ازای هر واریز تا 100% بونس دریافت خواهید کرد. در حقیقت شما برای دریافت بونوس واریز از بروکر آمارکتس انتخاب‌های متعددی دارید و برای دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانید با بخش پشتیبانی بروکر آمارکتس تماس حاصل نمایید.

سوآپ ارزی

سوآپ swap نوعی قرارداد معاوضه ای می باشد که بر عمدتا بر چهار نوع است برای مثال سوآپ ارزی قراردادی است که دو طرف این معامله سواپ ارز توافق می کنند که پرداخت های دوره ای در یک ارز مشخص را در یک دوره خاص مثلا ماهانه، سالانه داشته باشند تا بدهی طرف مقابل معامله سواپ تمام شود. در عوض طرف دوم نیز می پذیرد که همین کار یعنی همین پرداخت ها را برای طرف اول معامله سواپ داشته باشد

سوآپ در لغت به معنای معامله پایاپای (ارز)، معاوضه، عوض کردن، مبادله کردن، بیرون کردن، جانشین کردن و اخراج کردن آمده و در اصطلاح، توافقی بین دو شرکت برای معاوضه جریان نقدی در آینده (با دو نوع پرداخت متفاوت از بدهی یا دارایی) است. قرارداد فوق تاریخ پرداخت و چگونگی محاسبه جریانات نقدی را که باید پرداخت شود مشخص می کند. معمولا محاسبه جریانات نقدی شامل ارزش های آتی یک یا چند متغیر بازار است. اولین قراردادهای سوآپ در اوایل دهه ۱۹۸۰ منعقد شدند. از آن زمان تاکنون بازار سوآپ رشد چشم گیری داشته است. در حال حاضر اکثر قراردادهای مشتقّات خارج از بورس به صورت سوآپ انجام می شود.

۱- دارایی پایه؛ موضوع قرارداد است و هدف از قراداد، انتقال ریسک اعتباری در معرض آن است. به طور معمول، دارایی پایه تعریف سواپ(SWAP) یا بهره یکی از اقلام زیر است:

ورقه قرضه با ریسک اعتباری؛

وام؛

پرتفوی (سبد دارایی ها در بورس) مرجع متشکل از اوراق قرضه و وام ها؛

شاخص مربوط به بخشی از بازار اوراق قرضه؛

شاخص سهام.

۲- فروشنده سوآپ (Swap Seller)؛ طرف قراردادی که نرخ شناوری را دریافت و بازده کل را به طرف دیگر قرارداد پرداخت می کند. به فروشنده سوآپ، خریدار حمایت نیز گفته می شود.

۳- خریدار سوآپ (Swap Buyer)؛ طرف قراردادی که با پرداخت نرخ شناور و دریافت بازده کل موافقت می کند، به خریدار سوآپ فروشنده حمایت یا سرمایه گذار نیز گفته می¬شود.

۴- شخص مرجع یا تعهد مرجع؛ شخص مرجع همان صادرکننده ابزار بدهی است. این شخص می تواند شرکت، دولت و یا صادرکننده وام باشد.

۵- صرف سوآپ (Swap Premium)؛ پرداخت هایی که به وسیله خریدار حمایت صورت می گیرد، “پایه صرف” نام دارد و پرداخت های احتمالی که ممکن است فروشنده حمایت به پرداخت آنها مجبور شود به “پایه حمایت” موسوم است. خریدار و فروشنده در تاریخ معامله بر روی این صرف به توافق می رسند و صرف تا پایان مدت قرارداد ثابت می ماند.

انواع عمده سواپ عبارت است از: سواپ کالا، سواپ نرخ بهره، سواپ نکول اعتباری، سواپ ارز.

۱- سواپ کالا(commodity swap):

برای تبیین این نوع سواپ به مثالی توجه کنید:

شرکت الف تولید کنندهٔ مشتقات نفتی است و شرکت ب تولید کننده نفت. شرکت الف در ۵ سال آینده به سالانه ۱۰۰۰ بشکه نفت احتیاج دارد. برای تامین این مقدار نفت، شرکت الف با شرکت ب این گونه قرار داد می بندد که سالانه مبلغ ۲۰۰۰۰۰ دلار به این شرکت بپردازد. (قیمت نقدی هر بشکه در تاریخ عقد قرارداد، برابر ۲۰۰ دلار است). در مقابل شرکت ب متعهد می شود که سالانه مبلغ ۱۰۰۰ دلار به شرکت الف به صورت نقدی بپردازد. دلار برابر با قیمت نقدی یک بشکه نفت در سررسیدهای پرداخت است. بدین سان، شرکت الف اطمینان دارد که طی ۵ سال آینده، نفت را با بشکهٔ ۲۰۰ دلار خریداری می کند و شرکت ب نیز اطمینان دارد که محصول خود را در ۵ سال آینده بشکه ای ۲۰۰ دلار می فروشد (Hall, 2006, p. 708).

این الگوی سواپ با توجه به وضعیت بازار و یا وضعیت اعتباری طرفین و یا با توجه به عوامل دیگر، می تواند تغییر صورت پیدا کند؛ مثلاً، طرفین می توانند معاوضه را براساس اختیار معامله قرار دهند و یا اینکه یک دامنهٔ قیمتی خاص برای قیمت تعیین شده قرار دهند که اگر از این دامنه قیمت بیشتر تغییر داشت وضعیت پرداخت ها و دریافت ها تغییر پیدا کند. تنها مشخصه ای که در تمام حالات سواپ کالا رخ می دهد معاوضهٔ برخی جریان های نقدی است که مبنای محاسبهٔ این جریان ها کالاهای اساسی خاص است (معصومی نیا و الهی، ۱۳۹۰). با این حال، نمونه هایی از سواپ وجود دارد که در آن به جای جریان نقدی، کالا رد و بدل می گردد (Collins, 2006, p. 503).

۲- سواپ نرخ بهره (interest rate swap)

در بازار وام و اوراق قرضه، مؤسساتی که متکفل پرداخت وام باشند و یا مؤسساتی که وظیفهٔ تعیین نرخ بهرهٔ مجاز برای اوراق قرضهٔ منتشر شده برای یک مؤسسهٔ خاص را بر عهده دارند، محدودیت هایی برای گیرندگان وام و فروشندگان اوراق ایجاد می کنند که این امر موجب می گردد که در بیشتر موارد، بین سررسید و نوع پرداخت های بدهی با نوع و سررسید درآمد بنگاه ناهماهنگی ایجاد گردد. برای مثال، شرکت الف دارای در آمد متغیر ماهیانه است، ولی بدهی حاصل از فروش اوراق مشارکت خود را باید به صورت ثابت سالانه پرداخت نماید. در مقابل، شرکت ب دارای در آمد ثابت ماهیانه و سررسید بدهی سالیانهٔ متغیر است. پیش فرض ما این است که شرکت های مذکور در دستیابی به وام، دارای محدودیت هستند و نمی توانند وام های مطابق با وضعیت خود را دریافت دارند. با توجه به این وضعیت، مؤسسات برای از بین بردن ناهماهنگی ها و مخاطرات حاصل از آن ها، در بلند مدت اقدام به معاملهٔ سواپ نرخ بهره می کنند؛ به این صورت که در ساده ترین حالت، شرکت الف، که دارای اوراق مشارکت ۳ درصدی است، بهرهٔ ثابت خود را با شرکت تعریف سواپ(SWAP) یا بهره ب که دارای بهرهٔ متغیر پرداختی لایبور است، تاخت زده و یا – به اصطلاح – سواپ می کند.

این الگو ساده ترین حالت است و بنگاه ها بنا بر نیاز خود و وضعیت پیش آمده می توانند تغییراتی را در آن ایجاد کنند که تنوع بسیاری در این الگو از سواپ به وجود آورده است. از انواع این سواپ عبارت است از: سواپ پیش رونده و سواپ کاهنده که سواپ هایی هستند که در آنها ممکن است اصل وام ها با هم برابر نبوده و یا حتی دوره های پرداختی هم تطابق نداشته باشند. از انواع دیگر این سواپ عبارت است از: سواپ تفاضلی، سواپ قابل فسخ و سواپ تجمعی.

در حقیقت، می توان سواپ نرخ بهره را این گونه تعریف نمود: تعویض دو جریان پرداختی بهره در قالب یک ارز (Cooper, 1991).

۳- سواپ نکول اعتباری(Credit swap)

مؤسساتی که در حوزهٔ اعطای وام فعالیت می کنند همیشه در معرض ریسک عدم پرداخت اقساط از طرف مشتریان قرار دارند. بدین سان، برای محفوظ ماندن از ریسک عدم پرداخت، سواپ های نکول اعتباری طراحی گردید. براساس این سواپ، بنگاه مالی به عنوان خریدار سواپ، متعهد به پرداخت مبلغی معین در سررسیدهای از پیش تعیین شده به فروشندهٔ سواپ می گردد که معمولاً یک شرکت بیمه ای است. در مقابل، فروشندهٔ سواپ متعهد می گردد که درصورت عدم پرداخت اقساط مشتریان به میزان توافق شده، آنها را جبران نماید (Farlex, 2012, p. 212).

۴- سواپ ارز(Currency Swap)

برای پاسخ دادن به این سوال که سوآپ ارزی چیست باید بدانیم که، معاملات سواپ ارز در سه مرحله صورت می گیرد: مرحلهٔ اول تبادل اصل وام یا دارایی ارزی در قالب دو ارز متفاوت است که معمولاً در تاریخ تبادل دارای ارزش یکسان هستند. مرحلهٔ دوم پرداخت بهره های از پیش تعیین شده به صورت ثابت یا متغیر از سوی دو طرف است. مرحلهٔ سوم تبادل اصل دارایی ارزی اولیه در تاریخ سررسید است.

این معامله در حقیقت، همان سواپ نرخ بهره است، با این تفاوت که در سواپ ارز، اصل وام یا دارایی مبادله می گردد، ولی در سواپ بهره، اصل وام به صورت فرضی است. تفاوت دیگر این است که اصل دارایی ها در سواپ بهره یکسان است، در حالی که در سواپ ارز در قالب دو ارز متفاوت می باشد.

حال با توجه به معرفی اجمالی انواع عمدهٔ سواپ و استخراج نقطه مشترک آن ها، می توان سواپ را به طور کلی، به این صورت تعریف نمود: توافق بین دو شخصیت بر تعویض دو جریان نقدی در آینده (Cooper, 1991). منظور از آینده براساس آنچه به سبب آن معاملات سواپ طراحی و تعریف شده مدت زمان های طولانی است.