ارز فیات Fiat چیست؟

مقایسه ارز فیات با ارز دیجیتال

مقایسه ارز فیات با ارز دیجیتال، ما در این مقاله قصد داریم که ارز فیات رو براتون معرفی کنیم و تفاوتش رو با ارزهای دیجیتال براتون توضیح بدیم. قطعا آشنایی کامل با ارز فیات و تفاوتش با ارزهای دیجیتال میتونه اطلاعات ارزشمندی رو در مورد سیستم های مالی در بازارهای سنتی و دیجیتال براتون ارائه بده. اگه دوست دارین اطلاعات کاملی در این مورد کسب کنید و همچنین مزیت و معایب هرکدوم رو بدونید با ما در این مقاله همراه باشین.

ارز فیات و ارز دیجیتال، هرکدوم علاوه بر این که مزیت های خاص خودش رو دارن دارای معایبی هم هستن. بعد از این که این دو نوع ارز رو به طور کامل برای شما معرفی کردیم، مزایا و معایب هرکدوم رو هم براتون توضیح میدیم. دونستن تفاوت ها و نقاط ضعف و قوت هر ارز میتونه به شما در تحلیل بنیادی و ارزش گذاری انواع ارز در بازارهای مالی کمک خیلی زیادی بکنه.

ارز فیات چیست؟

پول یا ارز فیات همون واحد پولی هست که توسط دولت تولید و چاپ میشه. در واقع همون پولی که ما توی زندگی روزمره ازش استفاده میکنیم همون ارز فیات هست. این ارز برخلاف گذشته اعتبارش رو از طریق پشتوانه طلا و یا محصولات با ارزشی مثل نفت بدست نیاورده، در واقع این ارز هیچگونه ارزش فیزیکی خاصی نداره. چیزی که باعث ارزشمندی این نوع ارز شده پشتوانه و اعتبار دولتی این نوع ارزها هست.

تاریخچه کلی پیدایش ارز برمیگرده به قرن یازدهم که برای اولین بار توسط حکومت چین اقدام به چاپ پول های کاغذی شد، که تاجرها از این طریق بتونن کالای خودشون رو راحت تر معامله بکنن. در اوایل قرن هیجدهم اکثر کشورها دارای ارز رایج خودشون شدن و پولی رو که چاپ میکردن از طریق طلا و یا محصولات با ارزشی مثل نفت بهش اعتبار میدادن. در اوایل قرن بیستم استفاده از ارز با پشتوانه اعتبار خودشو از دست داد. ارز فیات (پول بدون پشتوانه) این طوری به وجود اومد و به قدری رایج شد که داشتن پشتوانه دولتی به تنهایی کافی بود تا پول کشورها در بین مردم اعتبار پیدا کنه و دیگه مثل گذشته به طلا وابسته نباشه. در این قسمت پیشنهاد میکنیم مقاله ای که با عنوان اصطلاحات رایج در بازار ارزهای دیجیتال در سایت صرافی اینانس هست رو هم مطالعه کنین.

مزیت های استفاده از ارز فیات

از جمله مزایایی که درمورد ارز فیات میتونیم بهش اشاره کنیم عبارتند از: کمیاب نشدن، کم هزینه بودن، انعطاف پذیری، کاربرد بین المللی و ذخیره آسان که در زیر هر کدوم واز موارد رو به صورت جدا خدمت شما عزیزان توضیح خواهیم داد.

• عدم کمیابی

برعکس ارزهای دارای پشتوانه که ممکن بود پشتوانه خودشون رو از دست بدن و در جامعه کمیاب بشن پول فیات همیشه ارزشش رو حفظ میکنه و هیچوقت کمیاب نمیشه چون که دولت هر قدر که بخواد میتونه این نوع پول رو چاپ کنه.

• کم هزینه بودن

ارز فیات نسبت به پول های دارای پشتوانه و همچنین پول های کالایی هزینه تولید پایین تری داره و برای دولت ها بصرفه هست.

• انعطاف پذیری

هر موقع که دولت به منابع مالی احتیاج پیدا کنه و یا دچار بحران بشه میتونه با اجرای سیاست های پولی و مالی با انعطاف خیلی بالایی ارزش پول فیاتش رو کنترل کنه.

• کاربرد بین المللی

با توجه به این که دولت ها پول رایج همدیگرو به رسمیت میشناسن سعی میکنن برای سرعت بخشیدن و آسون کردن معاملاتشون از ارز فیات استفاده کنن. در واقع استفاده از این ارز توی معاملات بین المللی رایج ترین شیوه مبادله کشورها با هم دیگه هست.

مشکلات استفاده از ارز فیات

ایجاد تورم بالا و پیشینه بد پول فیات از جمله معایب این ارز هستن که میتونیم بهش اشاره کنیم.

• ایجاد تورم

چاپ پول همیشه باعث افزایش نقدینگی و حجم پول میشه، این افزایش همیشه جزء جدا ناپذیر ارزهای فیات هست که باعث بالا رفتن تورم توی یک جامعه میشه.

• پیشینه بد

گاهی متکی بودن بیش از حد به ارزهای فیات باعث مشکلات و بحران های اقتصادی مختلفی برای کشورها میشه، مثل بحران مالی مالزی و ورشکستگی دولت زیمباوه. به همین خاطر در کنار مزایایی که پول فیات داره این مشکل عمده باعث شده این ارز پیشیینه بدی داشته باشه.

ارز دیجیتال چیست؟

رمز ارز یا ارز دیجیتال یک ارز مجازی هستش که از تکنولوژی بلاکچین و رمزنگاری توی طراحی و ساختش استفاده شده. در واقع نوعی پول دیجیتاله که به خاطر امنیت بالاش از طریق عرضه و تقاضایی که برای معامله این پول به صورت مجازی شکل گرفته دارای ارزش شده.

همه رمز ارزها به صورت نامتمرکز هستن و برعکس ارزهای فیات به هیچ دولت و کشوری وابسته نیستن. هر نوع پول الکتریکی که در فضای الکترونیک مبادله میشه و تحت نظر بانک مرکزی نیست در این دسته طبقه بندی میشه.

ارزهای دیجیتال به علت نوظهور بودن باعث شکل گیری بازارهای مالی جدیدی شدن که در این بازارها به صورت های مختلفی معامله میشن. این ارزها به دلیل خاصیت نوسانی بالایی که دارن برای معامله گران حرفه ای سودهای بالا و قابل توجهی رو به همراه آوردن.

ارزهای دیجیتال چه مزیت هایی دارند؟

این ارزهای نو ظهور مزیت های قابل توجهی رو دارن که در ادامه به مزایا و معایب ارز های دیجیتال عبارتند از:

• ارزش سرمایه گذاری

برخلاف ارزهای فیات که با گذشت زمان ارزش خودشون رو از دست میدن، ارزهای دیجیتال با گذشت زمان ارزششون بیشتر میشه و قیمتشون توی بلند مدت افزایش پیدا میکنه.

• سرعت معامله بالا

برخلاف پول فیزیکی با ارز دیجیتال شما فقط با یک کلیک میتونید با سرعت بالایی دارایی و ارزش و معامله کنید و از این معاملات کسب درامد کنید.

• مستقل بودن

رمزارزهای دیجیتال به علت این که به هیچ دولت یا کشوری وابسته نیستن تونستن یک بازار معاملاتی کاملا مستقل ایجاد کنن که هیچ سازمان یادولتی به تنهایی نتونه روش تاثیری بزاره.

معایب ارزهای دیجیتال

از جمله معایبی که ارزهای دیجیتال دارن میتونیم به موارد مهم زیر اشاره کنیم که عبارتد از:

• ریسک بالا

رمز ارزها به خاطر نوسان بالایی که دارن ارزششون در لحظه و با سرعت بالایی تغییر میکنه به طوری که اگه بدون آگاهی اقدام به خرید اون ها بکنید ممکنه که ضررهای جبران ناپذیری رو متحمل بشین.

• کلاهبرداری

با توجه به این سیستم بلاکچین بسیار امنه به طبع اون ارزهای دیجیتال هم امنیت بالاییی دارن. اما پیش میاد که در فضای مجازی اگر نا آگاهنه و بدون رعایت کردن اصول امنیتی لازم اقدام به خرید رمز ارز کنید ممکنه که مورد سو استفاده قرار بگیرید و دارایی خودتون رو از دست بدین.

مقایسه ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال

• حمایت قانونی

همون طور که براتون توضیح دادیم ارزهای فیات توسط دولت تولید و چاپ میشن. به همین دلیل همیشه ارز های فیات مورد حمایت دولت و بانک های مرکزی هستن در صورتی که ارزهای دیجیتال به دلیل ساختار مستقلی که دارن هیچگونه حمایتی از طرف هیچ دولتی دریافت نمیکنن.

• شکل فیزیکی

پول های فیات ماهیت فیزیکی دارن و به شکل اسکناس و مسکوکات در دسترس هستن. اما رمز ارزهایی مثل بیتکوین فقط از طریق دیجیتال در دسترس هستند. ارزهای دیجیتال ظاهر فیزیکی خاصی ندارن که باث میشه چالش هایی رو که جنبه های فیزیکی پول ها ایجاد میکنن نداشته باشن.

• حفظ ارزش

با گذشت زمان به علت افزایش تورم ارزهای فیات ارزششون رو از دست میدن، در حالی ارز های دیجیتال دقیقا برعکس عمل میکنن و این خاصیتشون باعث میشه ارزش سرمایه گذاری پیدا کنن.

• نوع ذخیره سازی

ارزهای دیجیتال اکثرا توی کیف پول های الکترونیکی ذخیره میشن. همچنین از طریق سخت افزاری توسط کیف پول های خاصی که به شکل هارد دیسک هستن هم قابلیت ذخیره شدن دارن. اما نوع ذخیره سازی و پس انداز ارزهای فیات به شکلی کاملا متفاوت هست. پول های فیات یا به صورت فیزیکی و یا توی حساب بانکی قابلیت ذخیره شدن دارن.

• روش تبادل

رمز ارزها فقط به صورت دیجیتال قابلیت معامله دارن در حالی فیات ها هم به صورت فیزیکی و هم به صورت دیجیتال از طریق سیستم ها پرداخت الکترونیکی معامله میشن.

ارزهای دیجیتال باعث شکل گیری بازارهای جدیدی شدن که فرصت های بیشماری واسه کسب سود و افزایش سرمایه در اون ها وجود داره. با توجه به این که رمزارزها در مرحله ابتدایی شکل گیری خودشون قرار دارن، هنوز نمیشه پیشبینی قطعی در موردشون کرد. ولی چیزی که قطعی هست اینه که این رمزارزها انقلاب دیجیتال بزرگی توی کسبو کارهای آنلاین ایجاد کردن که از این جمله میتونیم به صنعت ان اف تی ها اشاره کنیم.

باتوجه به اطلاعاتی که در مقاله مقایسه ارز فیات با ارز دیجیتال خدمت شما عزیزان ارائه کردیم امیدواریم که بتونید تفاوت، مزایا و معایب ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال رو بدونید و از این اطلاعات در تحلیل و شناسایی بازارهای مالی مناسب استفاده کنید.

تفاوت ارز دیجیتال و فیات

همان‌طور که جهان به سمت جامعه بدون پول نقد حرکت می‌کند، سیستم پرداخت اطراف ما در حال تبدیل شدن به یک اقتصاد دیجیتال است. در حال حاضر، تنها درصد کمی از پول جهانی به شکل فیزیکی ارز بیان می‌شود، و اکثر پول‌ها به صورت الکترونیکی از طریق برنامه‌های پرداخت آنلاین یا با استفاده از کارت‌های نقدی مبادله می‌شوند. علیرغم این واقعیت که جامعه امروزی در آستانه تبدیل شدن به یک اقتصاد پیشرفته است، تنها درصد کمی از مردم تفاوت ارز دیجیتال و فیات را می‌دانند.

این روزها اغلب کلماتی مانند «کریپتوکارنسی و بیت کوین» را می‌شنویم، زیرا این کلمات و اخبار مربوط به آن‌ها در دنیای مالی سر و صدای زیادی برپا کرده است.

کلمه “ارز فیات” به پول صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد که یک مناقصه قانونی است که توسط دولت صادر کننده آن به جای یک کالای ملموس حمایت می‌شود. ارز دیجیتال یک وسیله مبادله دیجیتال است که به دلیل استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری کاملاً ایمن است. ارزهای دیجیتال با ارزهای سنتی فیات تفاوت اساسی دارند. با این حال، شما همچنان می‌توانید آن‌ها را مانند هر کالای دیگری بخرید و بفروشید.

• هر دو را می‌توان برای پرداخت و به عنوان ذخیره ارزش استفاده کرد.
• هر دو به اعتماد گسترده مصرف کننده تکیه می‌کنند تا به عنوان وسیله مبادله عمل کنند.
• ارز فیات توسط بانک‌ها و دولت‌ها (مرکزی) صادر و کنترل می شود.
• ارز دیجیتال از طریق فرآیندی به نام ماینینگ تولید و توزیع می‌شود و توسط یک مرجع متمرکز کنترل نمی شود.
• ارز دیجیتال قابل اعتماد است زیرا ضد دستکاری است و نمی‌توان آن را دو بار خرج کرد.
• تراکنش بیت کوین را نمی‌توان معکوس کرد، لغو کرد و یا پس گرفت.

خلاصه ای از تفاوت ارز دیجیتال و فیات: هر شکل موثر پول باید به عنوان وسیله مبادله، ذخیره ارزش و واحد حساب عمل کند. هم ارز فیات و هم ارز دیجیتال این ابزار را ارائه می‌دهند، اما از چند جهت کلیدی متفاوت هستند. ارز فیات یک ارز قانونی است که ارزش آن به یک ارز دولتی مانند دلار آمریکا مرتبط است، در حالی که ارز دیجیتال یک دارایی دیجیتال است که ارزش خود را از بلاکچین اصلی خود به دست می‌آورد. صدور و مدیریت ارزهای فیات توسط بانک‌های مرکزی دیکته می‌شود، در حالی که پروتکل‌های بلاکچین، کدها و جوامع بر ارزهای دیجیتال حاکم هستند. توزیع فیات به واسطه‌ها نیاز دارد، در حالی که ارز دیجیتال به شبکه‌های توزیع‌شده و غیر متمرکز برای فعال کردن تراکنش‌های «بی اعتماد» متکی است.

ارز دیجیتال چیست؟

بر خلاف ارزهای معمولی، ارز دیجیتال رمزگذاری شده و غیر متمرکز است که به هیچ دولت یا بانک مرکزی مرتبط یا تنظیم نشده است و مبتنی بر فناوری بلاکچین است که یک چارچوب دفتر کل توزیع شده است. بلاکچین یک دفتر کل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها مدیریت می‌شود که یک کپی دقیق از پایگاه داده را نگهداری می‌کند و سوابق آن را با اجماع بر اساس ریاضیات محض به روز می‌کند.

برخی از ارزهای دیجیتال محبوب بیت کوین، اتریوم، لایت کوین، ریپل و دش هستند. این ارزهای دیجیتال مورد حمایت هیچ دولتی نیستند و برای خرید و فروش آن‌ها به هیچ واسطه ای نیاز نداریم.

آن‌ها توسط شبکه‌های همتا به همتا از رایانه‌های رایگان و منبع باز مدیریت می‌شوند. بیت کوین اولین ارز دیجیتال غیر متمرکز بود که خلاقیت عمومی را ثبت کرد و در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو – مخترع ناشناس – راه‌اندازی شد.

ارزهای دیجیتال زیرمجموعه ارزهای مجازی قرار می‌گیرند. آن‌ها در ابتدا برای ارائه یک روش پرداخت جایگزین برای تراکنش‌های آنلاین توسعه یافته بودند. با این حال، ارزهای دیجیتال هنوز به طور کلی توسط شرکت‌ها و مشتریان پذیرفته نشده‌اند، و در واقع آنقدر غیر قابل اعتماد هستند که به عنوان روش‌های پرداخت مورد استفاده قرار گیرند.

ارز فیات چیست؟

ارز فیات ممکن است به شکل پول فیزیکی باشد یا به صورت الکترونیکی ارائه شود، به عنوان مثال با اعتبار بانکی. عرضه توسط دولت کنترل می‌شود و شما می‌توانید از آن برای پرداخت مالیات خود استفاده کنید. ارز فیات شامل ارز کاغذی، اسکناس، سکه و غیره است که دارای ذخیره ارزش بوده و به عنوان وسیله‌ای برای خرید کالا و خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نقش بانک‌های مرکزی در اقتصاد از زمان معرفی ارز فیات گسترش یافته است، زیرا آن‌ها اکنون چاپ ارز را تنظیم می‌کنند. قدرت عرضه و تقاضای مصرف کننده، ارزش پولی را تعیین می‌کند. پوند، دلار آمریکا، یورو، ین و روپیه برخی از ارزهای اصلی جهانی هستند.

تفاوت‌های عمده ارز دیجیتال و فیات

یکی از اشکال وام دادن ارز، مشروعیت و ثبات بیشتر به فناوری بلاکچین، استیبل کوین‌ها هستند. استیبل کوین یک ارز دیجیتال است که به ارزش یک دارایی در دنیای واقعی گره خورده است. در حالی که بسیاری از استیبل کوین‌ها به دلار آمریکا متصل می‌شوند، در تئوری، استیبل کوین‌ها را می‌توان به دارایی‌های دیگر مانند طلا یا سایر کالاها متصل کرد. در واقع، این امر به نهادهایی که مایل به انجام معاملات در دارایی‌های شناخته شده هستند اجازه می‌دهد تا هرگز زنجیره بلوکی را ترک نکنند.

در حالی که بعید است که ارز دیجیتال به زودی جایگزین دلار آمریکا شود، در حال حاضر صنایع زیادی وجود دارند که آن را به عنوان نوعی پرداخت پذیرفته‌اند. بسیاری از استارت آپ‌ها در فناوری بلاکچین به دلیل هزینه و مزایای سرعت، اولین پذیرندگان رمزارز برای پرداخت‌های B2B بوده‌اند. علاوه بر این، برای معاملات بین المللی نیازی به تبدیل ارز وجود ندارد.

تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال و فیات یکسان هستند؟

هم بله و هم خیر !

رمزارزها تا آنجایی که امکان مبادله بین دو طرف را فراهم می‌کنند و به عنوان یک ذخیره ارزش عمل می کنند، پول هستند. با این حال، آن‌ها همچنین ویژگی‌هایی را ارائه می دهند که سیستم پولی سنتی در حال حاضر قادر به ارائه آن‌ها نیست: ارزهای دیجیتال می‌توانند توسط هر کسی، در هر کجا، در هر زمان در سراسر جهان و بدون نیاز به بانک یا دولت خرج و دریافت شوند. این انقلابی‌ترین جنبه ارزهای دیجیتال است.

علاوه بر این، ارز فیات اساساً معادل بدهی است. وقتی یک بانک مرکزی اسکناس منتشر می‌کند، به طور همزمان درصدی از بدهی دولت شما را به عنوان مصرف کننده منتشر می‌کند. ممکن است منطقی بپرسید این چگونه است؟ به این فکر کنید که مثلا اتحادیه اروپا و ایالات متحده چگونه پول ایجاد می‌کنند.

ارز فیات به این دلیل دارای ارزش است که یک دولت آن را پول قانونی اعلام می‌کند – این پول ارزش ذاتی ندارد.

بیشتر پولی که یک دولت ایجاد می‌کند زمانی است که وام گرفته می‌شود. بانک‌ها زمانی پول ایجاد می‌کنند که مردم پول وام می‌گیرند. دلار آمریکا را در نظر بگیرید: اگر وام گرفته نمی‌شد، احتمالاً دلاری نیز در گردش نبود. به عبارت دیگر، بدون بدهی مصرف‌کنندگان به بانک‌ها، دلار آمریکا در دنیا وجود نخواهد داشت.

در حالی که به نظر می‌رسد ارز فیات بخش عمده‌ای از ارزش خود را از بدهی به دست می‌آورد، این مورد در مورد بیت کوین صدق نمی‌کند. بیت کوین ارزش ذاتی فراتر از اعتماد جامعه خود دارد. بیت کوین به سیستمی از بدهی‌ها تکیه نمی‌کند، ارزش آن به میزان موثر بودن آن به عنوان یک وسیله مبادله خلاصه می‌شود.

بیت کوین شکل جدیدی از اعتماد را برای سیستم پولی جهانی آینده ما ایجاد کرده است. سیستم پشت بیت کوین کاملاً شفاف و مبتنی بر ریاضیات و اجماع واقعی کاربران روزمره است. با در نظر گرفتن همه اینها، کدام گزینه برای آینده ما بهتر است؟ بیت کوین یا فیات؟

تفاوت ارز دیجیتال و فیات: آیا ارز دیجیتال می‌تواند جایگزین ارز فیات شود؟

در حال حاضر بحث‌های زیادی پیرامون آینده ارزهای فیات وجود دارد و بسیاری اظهار داشتند که انتظار دارند در سال‌های آینده جای خود را به ارزهای دیجیتال بدهند، در حالی که دیگران مخالف هستند و می‌گویند که کریپتو و فیات همزمان با حرکت رو به جلو، وجود خواهند داشت. ارائه مزایای مختلف برای کاربران و کسب و کارها به طور یکسان.

برای بسیاری، یکی از بزرگترین خطرات پول فیات این واقعیت است که می‌تواند بسیار مستعد تورم باشد، که در صورت وقوع سقوط یا افزایش شدید، می‌تواند ثروت و ارزش کلی موسسات را به شدت تغییر دهد. در صورت نیاز، دولت‌های محلی می‌توانند شروع به افزایش مقدار پول تولیدی در هر زمان کنند – این امر ارزش پول را به شدت کاهش می‌دهد و می‌تواند منجر به بی‌ثباتی در اقتصاد به شکل ابرتورم شود.

از سوی دیگر، ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، عرضه محدودی دارند که در طول زمان تغییر نخواهد کرد – این بدان معناست که ارزش بیت کوین ممکن است با محبوبیت بیشتر افزایش یابد، اما با تولید انبوه رقیق نخواهد شد. به همین دلیل، متوجه خواهید شد که بسیاری از مردم در حال حاضر از حفظ بیت کوین خود با هدف کسب سود با افزایش ارزش خوشحال هستند.

شباهت ارز دیجیتال و فیات چیست؟

هر دوی این اشکال ارز تا حد زیادی ارزش خود را از پذیرش گسترده‌ای که در سراسر جهان دارند به دست می‌آورند. پذیرش بیشتر به معنای اعتبار بیشتر است. آن‌ها همچنین قابل تقسیم هستند – همان‌طور که یک روپیه را می‌توان به 100 پایز تقسیم کرد، 1 بیت کوین را می‌توان به 0.00000001 بیت کوین تقسیم کرد. مانند ارز فیات، از کوین‌های کریپتو می توان برای پرداخت خدمات یا خرید محصولات استفاده کرد. آن‌ها همچنین می‌توانند به عنوان یک هدیه برای ذخیره ارزش استفاده شوند.

نتیجه گیری

در دنیای مدرن که تراکنش‌ها خودکار می‌شوند و از اشکال سنتی ارزهای ثابت کمتر از گذشته استفاده می‌شود، ممکن است فرد در تفاوت‌های بین پول فیات و ارز دیجیتال گیج شود.

با این حال، هر دوی این شکل‌های ارز دارای ویژگی‌های مشابهی هستند، مانند ارزهای قانونی که دارای ارزش تجاری هستند، کمک به مصرف‌کنندگان برای خرید انواع کالاها و خدمات، تعیین ارزش پولی آن‌ها توسط نیروهای تقاضا و عرضه و سایر موارد مالی/تجاری، می‌تواند در مبادلات و غیره معامله شود. با این حال، این مقاله در مورد عدم شباهت این ارزها به یکدیگر صحبت می‌کند، زیرا هر یک از آنها دارای تفاوت‌هایی هستند که به مخاطب کمک می‌کند تا به راحتی بین این دو ارز تمایز قائل شود.

به علاوه، این مقاله نشان می‌دهد که چگونه اشکال رمزنگاری ارز یک پدیده در سراسر جهان است، در مورد اینکه چگونه ارزهای فیات در سراسر جهان به عنوان یک وسیله سنتی مبادله شناخته می‌شوند، و همچنین مزایا و معایب هر نوع ارز. با این حال، اگرچه ارزهای دیجیتال در جامعه مدرن ترجیح قابل توجه‌تری نسبت به ارزهای فیات دارند، به نظر می‌رسد که اشکال رمزنگاری ارزها به اندازه کافی برای کنترل روش‌های مرسوم پرداخت فعلی، کاملاً پیشرفته نیستند.

بلاگ ارزفی

اخبار بیت کوین ، اتریوم ، بلاک چین ، ماینیگ ، قیمت ارزهای دیجیتال را اینجا بخوانید.

وارن بافت، سرمایه‌گذار افسانه‌ای یک جمله مشهور دارد: “ اگر راهی پیدا نکنید که در خواب پول دربیاورید، تا زمان مرگتان کار خواهید کرد.” در دنیای ارزهای دیجیتال، راه‌ندازی یک «مَسترنود» یکی از همان راه‌هایی است که می‌توانید

پیگیری تراکنش ارز دیجیتال یکی از دغدغه‌های کاربران دنیای کریپتوکارنسی است. اهمیت این نگرانی را زمانی درک خواهیم کرد که ساعت ها در انتظار تائید و تکمیل تراکنش ارسال یا دریافتمان باشیم و از راهکارهای پیگیری تراکنش ارز دیجیتال مطلع نباشیم.

الگوریتم‌های اجماع، سازوکاری هستن که ارزهای دیجیتال برای ایمن کردن شبکه بلاک چین و دفتر کل توزیع شده از آن استفاده می‌کنند. هزاران رمز ارز امروزی از طیف گسترده‌ای از ارزهای دیجیتال استفاده می‌کنند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

شرکت نرم‌افزاری ConsenSys Software کیف پول متامسک را ایجاد کرده تا ارتباط بین دنیای اینترنت فعلی ما (وب ۲) و وب ۳ فراهم کند. به بیانی دیگر، متامسک یک ابزار نرم‌افزاری برای استفاده از مرورگر وب مانند کروم یا فایرفاکس و برقراری ارتباط

زبان سالیدیتی (Solidity) از زمانی که برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ ارائه شد و سپس توسط تیم اتریوم توسعه یافت مسیر طولانی‌ای را طی کرده است. صدها هزار توسعه‌دهنده وجود دارند که از این زبان برنامه نویسی برای ایجاد برنامه‌های کابردی مبتنی بر بلاک چین

بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده بدون واسطه و نهادهای متمرکز مانند دولت‌ها یا بانک‌ها کار می‌کنند و این همان ویژگی منحصر به فرد آن‌ها است؛ اما گاهی برای تنظیم قراردادهای هوشمند نیاز به اطلاعات خارج از دنیای بزرگ

زمانی که شرکتی بخواهد برای رفع نیاز‌های خود از یکی از انواع بلاک چین استفاده کند، ناگریز باید تصمیم بگیرد که کدام نوع بلاک‌چین برای پروژه او مناسب‌تر است. در نتیجه، درک کامل امکانات مختلف معماری بلاک چین بسیار مهم است.

هوش مصنوعی به کارشناسان علوم کامپیوتر و تحلیلگران داده اجازه انجام وظایفی که در گذشته به درک انسان متکی بود را می‌دهد. بلاک چین که به آن پایگاه داده غیر متمرکز ارز فیات Fiat چیست؟ یا دفتر کل توزیع شده نیز گفته می‌شود، به تضمین صحت

ترید در بازار ارز دیجیتال به معنای معامله یا خرید و فروش ارز های دیجیتال مثل اتریوم و بیت کوین است؛ یکی از بهترین روش های کسب درآمد از ارزهای دیجیتال، معامله یا ترید آنهاست و در صورتی که افراد برای انجام این فرآیند،

عرضه و تقاضا،‌ عنصری تعیین کننده در بازار کریپتوکارنسی است که شناخت و پیروی از قواعد آن، راه موفقیت در این بازار است. پیچیدگی مارکت ارزهای دیجیتال، در نگاه اول ممکن است کمی گیج کننده باشد اما پس از شناخت فنون کاربردی،

شاخص ترس و طمع (fear & greed index) یکی از اجزای انواع تحلیل بازار است که بسیار مورد توجه سرمایه گذاران و تحلیلگران قرار دارد. تریدرهای واقعی نه جادو بلد هستند و نه علم غیب دارند، آنها مانند سایر انسان های عادی هستند

بازار ارزهای دیجیتال، اقیانوسی است بی انتها که در آن با داشتن دانش و مقداری ریسک پذیری می‌شود به ساحل آرامش و ثروت رسید. در این دریایِ گاه متلاطم و گاه آرام، فرصت زندگی و رشد وجود دارد؛ اما برای آنکه بتوانید در این اقیانوس فرصت رشد کردن پیدا کنید

دنیای ارزهای دیجیتال از دو گروه مختلف از کاربران تشکیل شده است؛ سفارش گذار (Maker) و سفارش بردار (Taker) که در بازار به آنها در اصطلاح میکر و تیکر می‌گویند. شناسایی این دو گروه می‌تواند به شما در بهبود عملکرد معاملاتتان کمک کند.

مفهوم پامپ و دامپ در بازار ارزهای دیجیتال، از معدود مفاهیمی است که برای درک آن، نیاز به داشتن تجربه زیاد در بازار کریپتوکارنسی‌ ندارید. با نگاه کردن به چارت‌های قیمت ارزهای دیجیتال می‌توانید به راحتی اثر پامپ و دامپ را ببینید.

وقتی از بازارهای مالی حرف می‌زنیم، بیشتر افراد تصویر بازار شلوغ بورس نیویورک یا معامله‌گران عصبانی تالار معاملات آتی شیکاگو را به یاد می‌آورند. البته این تصاویر دیگر قدیمی شده‌اند، زیرا این روزها معاملات آنلاین جای مبادلات رو در رو را گرفته‌اند.

همانند سایر موسسات مالی، بسیار از صرافی‌های ارزهای دیجیتال هم در سراسر جهان، KYC یا احراز هویت را اجباری می‌کنند تا کاربران دسترسی همیشگی به خدمات خود را داشته باشند. چرا احراز هویت ضروری است؟

معاملات اسپات (Spot trading) به معنی خرید یا فروش مستقیم ابزارها و دارایی‌های مالی مانند ارزهای دیجیتال، فارکس و سهام است. در این نوع معاملات، اغلب داد و ستدها فوری هستند. معاملات اسپات در هر ۲ شکل بازارهای نقدی (Spot market)

معاملات مارجین (Margin Trading) روشی برای معامله دارایی‌ها با استفاده از سرمایه ارائه شده توسط شخصی ثالث (صرافی) است. در مقایسه با حساب‌های معاملات نقدی یا اسپات، حساب‌های مارجین به معامله‌گران اجازه می‌دهد

پول یا ارز فیات، پول صادر شده‌ای است که توسط دارایی فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی‌شود، بلکه توسط دولتی که آن را صادر کرده است، پشتیبانی می‌گردد. ارزش پول فیات به ارتباط بین عرضه و تقاضا و همچنین ثبات دولت صادرکننده،

معاملات جفتی که در اواسط دهه ۱۹۸۰ توسط کارمندان شرکت مورگان استنلی معرفی شد، یک استراتژی معاملاتی در بازار خنثی (رنج) است که با ایجاد پوزیشن‌های خرید و فروش در دو سهام یا اوراق بهادار که با هم همبستگی زیادی دارند اعمال می‎شود.

ارز فیات Fiat چیست؟

پولی که یک دولت آن را پول قانونی اعلام کرده است.

کلمات مشابه

One Cancels the Other Order

سفارش OCO

یک جفت سفارش که به طور همزمان ایجاد می‌شوند، اما فقط برای یکی از آنها امکان اجرا وجود دارد.

Mempool

ممپول (استخر تراکنش‌ها)

مکانیسمی که یک نود (node) در شبکه بلاکچین برای پیگیری تراکنش های تایید نشده‌ای که دیده است (اما هنوز به یک بلوک اضافه نشده است) استفاده می‌کند .

Ask Price

قیمت خرید

کمترین قیمتی که یک فروشنده حاضر است دارایی خود را با آن قیمت در بازار به فروش برساند.

All-Time High (ATH)

اوج قیمت تمام دوران

بالاترین قیمت ارز فیات Fiat چیست؟ یک ارز دیجیتال در کل عمر خود.

Initial Public Offering

عرضه اولیه عمومی

به لحظه‌ای اشاره دارد که یک شرکت خصوصی برای اولین بار سهام خود را به عموم عرضه می‌کند.

Segregated Witness

سگویت

فرآیندی که در آن امضاهای تراکنش از خود تراکنش‌های بیت کوین جدا می‌شوند. این کار اجازه می‌دهد تا تراکنش های بیشتری در یک بلاک قرار گیرند.

Ad Hoc

اد هاک (رهیافت)

عبارتی است با ریشه لاتین که در انگلیسی امروزی به معنای «برای این منظور» یا «مخصوصا برای این کار، «کاربرد اختصاصی» استفاده می‌شود.

Roadmap

نقشه راه

یک تکنیک برنامه ریزی برای کسب و کارها است که اهداف کوتاه مدت و بلند مدت یک شرکت را در یک جدول زمانی تخمینی انعطاف پذیر ترسیم می‌کند.

کریپتو چیست؟ تفاوت آن با ارز فیات چیست؟

کریپتو چیست ؟ تفاوت آن با ارز فیات چیست؟ شاید شما به تازگی قصد ورود به دنیای کریپتو کرده‌اید و اساساً می‌خواهید بدانید که کریپتوکارنسی یا بهتر است بگوییم «ارز دیجیتال» چیست. در این مقاله سعی داریم با زبانی ساده کریپتو و مفاهیم مربوط به آن را تعریف کنیم و همچنین توضیح دهیم که بازار کریپتوکارنسی چیست و ورود به آن چگونه است.

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال است که امنیت آن به واسطۀ رمزنگاری تأمین می‌شود؛ رمزنگاری جعل یا دوبار خرج کردن این ارز را تقریباً ناممکن می‌کند.

بسیاری از کریپتوها شبکه‌های غیرمتمرکزی هستند که بر اساس فناوری بلاک‌چین کار می‌کنند؛ فناوری بلاک‌چین یک دفتر حساب باز و توزیع شده (distributed ledger) است که همه به واسطۀ رایانه‌هایشان به آن دسترسی دارند؛ در واقع آن‌ها در رایانۀ خود از نرم‌افزاری استفاده می‌کنند که همۀ کاربران را به یکدیگر متصل می‌کند و بدین‌ترتیب می‌توانند اطلاعات را میان خود به ارز فیات Fiat چیست؟ اشتراک بگذارند؛ نکتۀ مهم آن است که میان این کاربران سلسله‌مراتب وجود ندارد و همۀ آن‌ها ماننده گره‌های هم‌سطح یا nodes در یک شبکه به هم متصل‌اند.

در این شبکه یا دفترحساب همۀ معامله‌ها ثبت می‌شود؛ بنابراین همۀ کاربران نسخه‌ای به‌روز شده از دفترحساب را دارند و همین موضوع تحریف معامله‌ها را ناممکن می‌کند. در نتیجه یکی از ویژگی‌های کریپتوکارنسی آن است که قدرتی مرکزی وجود ندارد که اختیاری برای دخالت و دستکاری در این دفتر داشته باشد.

برعکس در سیستم‌های مالی سنتی کافی است که سرور اصلی از میان برود، یا برای مثال پایگاه اطلاعات یک بانک پاک شود و نسخۀ پشتیبان از آن وجود نداشته باشد؛ در چنین صورتی بازیابی اطلاعات حساب کاربران و سابقۀ تراکنش‌هایشان بسیار دشوار خواهد بود. در مقابل، در سیستم کریپتوکارنسی هر گره یا node، که در واقع کاربران و رایانه‌هایشان هستند، یک نسخه از این پایگاه اطلاعات دارد که به صورت 24 ساعته در 365 روز سال به‌روزرسانی‌ می‌شود.

شبکه‌های متمرکز و غیرمتمرکز، منبع: آکادمی بایننس

کریپتوکارنسی‌ها امکان انتقال ارزش را در هرکجای جهان، بدون مداخله و واسطه، ممکن کرده‌اند. به همین دلیل است که ما آن‌ها را ارزهای بدون مجوز می‌دانیم، زیرا هرکسی با اتصال به اینترنت می‌تواند به معاملۀ کریپتو بپردازد.

چه کسی کریپتو را اختراع کرد؟

نخستین کریپتوکارنسی بیت‌کوین بود که در سال 2009 منتشر شد. اما بیت‌کوین به یکباره به وجود نیامده است؛ پیش از ابداع بیت‌کوین، تلاش‌های زیادی برای ساخت کریپتوکارنسی شد که هریک به سهم خود در ساختار کنونی آن نقش داشته‌اند.

در سال 1983، شخصی به نام دیوید چاوم (David Chaum) یک پول الکترونیک رمزنگاری شده را با نام ای‌کش (ecash) به وجود آورد. در سال 1995، او این پول را در یک سیستم پرداخت الکترونیک با نام دیجی‌کش (digicash) اجرا کرد که تا سال 1998 در یک بانک ایالات متحده، به عنوان سیستم پرداخت‌های خرد و جزئی استفاده می‌شد.

در سال 1996، آژانس امنیت ملی ایالات متحده مقاله‌ای را با موضوع رمزنگاری پول الکترونیک ناشناس منتشر کرد که در آن سیستم کریپتوکارنسی شرح داده شده بود. این مقاله برای نخستین بار در فهرست پستی (mailing list) دانشگاه ام‌آی‌تی منتشر شد و سپس در سال 1997 در مجلۀ “American Law Review” چاپ شد.

در سال 1998، یک مهندس کامپیوتر چینی با نام وای‌دای (Wei Dai) مقاله‌ای در شرح یک سیستم پول الکترونیک توزیع شده و ناشناس با نام “b-money” منتشر کرد. در این مقاله طرحی معرفی شده بود که در آن گروهی از نام‌های مستعار دیجیتالی که قابل ردیابی نیستند، به هم پول پرداخت می‌کنند و بدون کمک گرفتن از فرد سوم میان خودشان قراردادهایی را منعقد می‌کنند.

بلافاصله پس از آن فردی با نام نیک زابو (Nick Szabo) دربارۀ بیت‌گلد (bitgold) نوشت. بیت‌گلد همانند بیت‌کوین یک سیستم ارز الکترونیک بود که هیچ‌گاه اجرا نشد، اما آن را پیش‌درآمد بیت‌کوین می‌دانند؛ چنان‌ که در سیستم طراحی‌شده برای بیت‌گلد نیز هریک از مشارکت‌کنندگان قدرت پردازش رایانۀ خود را به حل معماهای رمزنگاری‌شده اختصاص می‌دادند و هر راه‌حل بخشی از چالش و معماری بعدی می‌شد و بدین ترتیب کوین‌های جدید تولید می‌شد.

سرانجام در سال 2009، بیت‌کوین ابداع شد. این کریپتو به دست شخص یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ابداع شد که تا‌کنون هویت آن ناشناس باقی‌مانده است. پس از بیت‌کوین تعداد زیاد دیگری کریپتوکارنسی به وجود آمد که قصد رقابت با بیت‌کوین را داشتند یا به دنبال توسعۀ ویژگی‌هایی بودند که در بیت‌کوین وجود ندارد؛ همانند اتریوم که بلاک‌چینی است که اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dapps) با استفاده از قراردادهای هوشمند (smart contracts) روی آن اجرا می‌شوند.

چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟

پس از بیت‌کوین، کریپتوهای بسیار زیادی ابداع شده که بعضی از آن‌ها در رقابت مستقیم با بیت‌کوین قرار گرفته‌اند. اما به طور کلی کریپتوکارنسی به دو گروه تقسیم می‌شود: بیت‌کوین و آلت‌کوین.

آلت‌کوین (altcoin) معمولاً به هر کوینی گفته می‌شود که بیت‌کوین نیست و برخی از آن‌ها عبارتند از اتر، دوج‌کوین، لیت‌کوین، پیر‌کوین، نِیم‌کوین و غیره . در واقع، واژۀ آلت‌کوین به معنای جایگزین بیت‌کوین است. نِیم‌کوین (namecoin) اولین آلت‌کوین است که در سال 2011 ایجاد شده است.

اگرچه بیشتر آلت‌کوین‌ها بر اساس همان چارچوب بنیادی بیت‌کوین ساخته شده‌اند، ادعا می‌شود که برخی از آن‌ها نسخه‌های بهتری از بیت‌کوین هستند و ویژگی‌هایی دارند که بیت‌کوین فاقد آن است؛ برای مثال اخیراً دربارۀ سرعت پایین شبکۀ بیت‌کوین، مصرف بالای انرژی در استخراج‌ آن، و در نتیجه پیامدهای زیست‌محیطی این کریپتو حواشی زیادی ایجاد شد؛ و این ادعا مطرح شد که کرپیتوهای دیگری چون دوج‌کوین از این نظر بر بیت‌کوین برتری دارند.

تفاوت پول فیات با کریپتو چیست ؟

زمانی در این دنیا، سیستم مبادلۀ کالا به کالا وجود داشت. یعنی اگر شخصی می‌خواست کالای خود را بفروشد، باید شخص دیگری را می‌یافت که کالای او را بخواهد و البته همان کالایی را داشته باشد که شخص اول خواستارش بود. برای مثال کشاورزی را تصور کنید که می‌خواهد گندمش را با لباس معامله کند؛ بنابراین باید به دنبال خیاطی باشد که گندم نیاز دارد.

پول فیات این مسئله را حل کرد و امکان معامله را میان افرادی که نیازهای متفاوتی دارند فراهم کرد؛ بدین‌ترتیب که محلی از ذخیرۀ ارزش را به وجود آورد. اما احتمالاً به هنگام ابداع پول، مردمی که از سیستم مبادلۀ کالا به کالا استفاده می‌کردند، از خود می‌پرسیدند که چرا این کاغذهای بی‌ارزش باید به اندازۀ کالاهای آن‌ها یا حتی بیش از آن ارزش داشته باشند!

کریپتوکارنسی همان‌کاری را با پول فیات می‌کند که پول فیات با سیستم مبادلۀ کالا به کالا کرد. زیرا یک محل ذخیرۀ دیگر از ارزش به وجود آورده است. اما احتمالا این پرسش برای افراد زیادی به وجود آمده است که این محل ذخیرۀ جدید چه تفاوتی با پول فیات دارد و اساسا چرا باید به آن اعتماد کرد؟ مجموعاً مزایای کریپتوکارنسی بر پول فیات را می‌توان به شرح زیر دانست:

• فیات یک پول قانونی است که ارزش آن به دولت و نهادهای قدرت وابسته است، مانند دلار آمریکا. اما کریپتوکارنسی ارزش خود را از شبکه‌ای می‌گیرد که در آن قدرتی مرکزی وجود ندارد و همۀ افراد به صورت هم سطح در آن حضور دارند. هرچه افراد و نهادهای بیشتری آن را بپذیرند، ارزش آن بیشتر می‌شود.
• کریپتو امن است و این امنیت و اعتبار خود را از این افراد می‌گیرد، زیرا همۀ افراد حاضر در شبکه به سابقۀ همۀ معاملات کریپتو دسترسی همزمان دارند و صحت آن را تأیید می‌کنند.
• توزیع پول فیات به واسطه نیاز دارد، اما کریپتو بر شبکه‌های غیرمتمرکز متکی است که آن را در سراسر جهان، بدون مانع و واسطه، جابجا می‌کنند.
• کریپتو به بی‌نهایت قابل تقسیم است. کمترین مبلغ دلار آمریکا می‌تواند یک سنت یا یا 0.01 دلار باشد، اما شما در صورت نیاز می‌توانید 0.00000000000001 بیت کوین بخرید.

آیا کریپتو قانونی است؟

شاید بهتر باشد که این سوال را برعکس بپرسیم: آیا کریپتو غیرقانونی است؟ پاسخ آن است که خیر! کریپتو به طور کلی غیرقانونی نیست و هرکسی می‌تواند آن را خریدوفروش کند. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که کریپتوکارنسی فاقد چارچوب مقرراتی است که کارکرد کنونی آن را به صورت یکپارچه مدیریت کند.

در حال حاضر در کشورهای مختلف با خریدوفروش کریپتو برخوردهای متفاوتی می‌شود. کشورهای معدودی هستند که تلاش می‌کنند مانع خریدوفروش کریپتو شوند، مانند رویکردهای اخیر دولت چین که موجب شده بسیاری از ماینرها قصد جابجایی و خروج از این کشور را داشته باشند. اما در اکثر کشورهای دنیا، مانند ایالات متحده، این کار منافاتی با قانون ندارد و هرروز نهادهای بیشتری من‌جمله شرکت‌های بیمه در حال پذیرفتن سیستم‌های پرداخت به کریپتوکارنسی هستند.

نقاط ضعف کریپتوکارنسی و بازار کریپتو چیست ؟

کریپتوکارنسی مزایای زیادی دارد که تا اینجا به موارد مهمی از آن‌ها اشاره کردیم. اما به عنوان کسی که قصد ورود به بازار کریپتوکارنسی را دارید، حتما باید با نقاط ضعف این سیستم هم آشنا باشید تا با آگاهی و احتیاط بیشتری در این بازار سرمایه‌گذاری و فعالیت کنید.

مهم‌ترین مسئله درباره بازار کریپتوکارنسی وضعیت بی‌ثبات آن است. ارزش کریپتو تابع عرضه و تقاضای آن است. هرقدر یک کریپتو بتواند با سرعت خرید و فروش شود، ارزش آن بالا می‌رود. بنابراین بازار کریپتو بازار بی‌ثباتی است و پیش‌بینی روند قیمت آن دشوار و پیچیده است. به همین دلیل تریدرهای حرفه‌ای در این بازار از ابزارهایی برای تحلیل سیر قیمت‌ها استفاده می‌کنند که البته تضمین‌شده نیست.

برای مثال اگر پیشینه تغییرات قیمت بیت‌کوین را بررسی کنیم، صعود و سقوط‌های ناگهانی و زیادی را مشاهده می‌کنیم. چنان‌که بیت‌کوین در دسامبر 2019 به حدود 19 هزار دلار رسید و در ماه‌های آتی به یکباره به 7 هزار دلار نزول پیدا کرد. همچنین در سال 2020 قیمت این کوین به بالای 60 هزار دلار رسید و سپس به یکباره ارزش آن نصف شد. این وضعیت دربارۀ کریپتوکارنسی‌های دیگر نیز صادق است.

نقد دیگر متوجه امنیت معاملات کریپتو است. باید توجه داشت که بلاک‌چین‌های کریپتوکارنسی‌ها بسیار امن هستند، اما سیستم‌های دیگری که با کریپتو درگیر هستند، مانند صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها، در برابر هک شدن به طور کامل در امان نیستند. در طول ده سالی که از عمر بیت‌کوین می‌گذرد، صرافی‌های بسیاری هک شدند و از آن‌ها دزدی شد. چنان‌که اخیراً نیز زنجیرۀ هوشمند بایننس هشدار داده که هکرهایی به صورت سازمان یافته قصد حمله به این زنجیره را دارند.

چگونه به بازار کریپتو وارد شوم؟

برای آنکه وارد بازار کریپتو شوید، ابتدا باید تصمیم بگیرید که هدف شما خریدوفروش است یا سرمایه‌گذاری. این دو ممکن است با هم اشتباه گرفته شوند، اما با یکدیگر تفاوت دارند. به زبان ساده سرمایه‌گذاری زمانی خوب است که شما یک دارایی را بخرید و برای مدت زمانی طولانی نگاه دارید تا قیمت آن رشد کند. اما خریدوفروش راهبردی است که به دنبال سودآوری کوتاه‌مدت یا میان‌مدت است.

افراد برحسب روحیه و ترجیح فردی خویش تصمیم می‌گیرند که راهبرد سرمایه‌گذاری را انتخاب کنند یا راهبرد خریدوفروش را. کسانی که نگران نوسان‌های کوتاه مدت هستند، ترجیح می‌دهند سرمایه‌گذاری کنند و به دنبال کسب سود در مدت زمان طولانی باشد. اما کسانی نیز هستند که مایل‌اند سود خود را در کوتاه‌مدت افزایش دهند و روزانه خریدوفروش کنند.

باید توجه داشت که این راهبرد دوم (یعنی خریدوفروش کریپتو) نیازمند اختصاص دادن زمان و همچنین تمرین در تحلیل روندهای بازار است و البته ریسک بیشتری به همراه دارد؛ بنابراین توصیه می‌شود که مبتدی‌هایی که به ابزار تحلیل روزانۀ بازار مجهز نیستند، بیشتر سراغ سرمایه‌گذاری بروند.

به هر‌ترتیب، برای آنکه وارد بازار کریپتو شوید، ابتدا باید با پول فیات خویش کریپتو بخرید. کریپتوکارنسی را می‌توان از صرافی‌های کریپتو خریداری کرد. برای استفاده از خدمات صرافی کریپتوکارنسی، باید ابتدا یک حساب کاربری در سایت آن‌ها بسازید و همچنین یک کیف پول الکترونیکی یا wallet را روی موبایل خودتان نصب و راه‌اندازی کنید و آن را به حساب بانکی پول فیات خود متصل کنید. بدین ترتیب می‌توانید کریپتو بخرید.

البته اخیرا اپلیکیشن‌هایی مانند رابین‌هود (robinhood) نیز امکان خریدن بسیاری از کریپتوهای اصلی مانند بیت‌کوین، اتر، دوج را فراهم کرده‌اند، بدون آنکه هزینه‌ و کارمزدی برای صرافی بپردازید.

چگونه در بازار کریپتو امنیت و آسودگی خاطر خود را بالا ببرم؟

همان‌طور که گفتیم، ورود به بازار کریپتوکارنسی دو ریسک مهم دارد:

1. بی‌ثباتی بازار و نوسان زیاد قیمت‌های کریپتوها.
2. امکان هک شدن سایت صرافی‌ها و کیف‌پول‌های الکترونیکی. بنابراین، برای آن‌که بتوانید تجربۀ نسبتاً امن‌تری را در بازار کریپتوکارنسی داشته باشید، باید برای هریک از این نقاط ضعف راه‌حلی بیابید.

راه مقابله با بی‌ثباتی بازار کریپتو آن است که:

1. بخشی از سرمایۀ خود را وارد بازار کنید که از دست دادن آن به شما ضربه نزند. هیچ‌گاه همۀ اندوختۀ خود را در بازار کریپتوکارنسی قرار ندهید.
2. بهتر است بتوانید روند بازار را به صورت نسبی تحلیل کنید و در این زمینه مهارت یابید.

مجموعاً برای تحلیل بازار دو روش کلی وجود دارد: تحلیل بنیادی (fundamental analysis) و تحلیل فنی یا تکنیکال (technical analysis). در ادامه دربارۀ هریک از این روش‌های کلی تحلیل توضیح مختصری آورده شده است:

1. تحلیل بنیادی روشی برای ارزیابی ارزش یک دارایی بر اساس مولفه‌های اقتصادی و مالی است. تحلیل‌گرانی که از این روش استفاده می‌کنند، شرایط کلان و خرد اقتصادی، صنعت و کسب‌وکارهایی که حامی یک دارایی هستند، را در نظر می‌گیرند.

تحلیل‌ بنیادی در زمینۀ کریپتوکارنسی بیشتر معطوف به سرمایه‌گذاری است، نه خریدوفروش کوتاه مدت. بدین‌منظور تحلیل‌گران بنیادی داده‌های عمومی بلاک‌چین‌ها را بررسی کنند که on-chain metric نام دارد. یعنی به جای داده‌های کوتاه‌مدتی چون هیجانات و احساسات مقطعی حاکم بر بازار، مولفه‌هایی چون تاریخچۀ معاملات در یک کریپتو یا تعداد آدرس‌های (کیف‌پول‌های) فعال در زنجیره، هش‌ریت شبکه، دارندگان اصلی و عمده و … را مورد بررسی قرار می‌دهند.

هدف این تحلیل رسیدن به پیش‌بینی دربارۀ ارزش آتی دارایی و مقایسۀ آن با ارزش کنونی‌اش است؛ این رویکرد قصد دارد تعیین کند که این دارایی هم‌اکنون زیرارزش واقعی خود است یا بالای آن قرار دارد. به هر ترتیب نباید از یاد برد که کریپتوکارنسی‌ها شکل جدید و نوپایی از دارایی هستند و در نتیجه نمی‌توان به مدل‌ها و روش‌های تحلیل بنیادی برای تعیین ارزش آن‌ها اعتماد کامل داشت. موفقیت یا شکست سرمایه‌گذاری در کریپتوکارنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد که ممکن است در چارچوب‌های فعلی تحلیل‌های بنیادی جای نگیرند.

2. تحلیل تکنیکال یا فنی رویکردی اساساً متفاوت است و برای خریدوفروش و کسب سود در کوتاه‌مدت مناسب‌تر است. این روش، برخلاف تحلیل‌ بنیادی، به دنبال ارزیابی ارزش اصلی و ذاتی یک دارایی نیست. تحلیل‌گران تکنیکال از تحرکات قیمت، الگوی نمودارها، اندیکاتورها استفاده می‌کنند تا ضعف و قوت یک بازار را بسنجند. در واقع تحلیل‌گران تکنیکال معتقدند که تحرکات قبلی قیمت یک دارایی برای پیش‌بینی تحرکات بعدی کارایی دارد. این نوع از تحلیل به میزان گسترده‌ای در خریدوفروش کریپتو استفاده می‌شود.

البته مهارت یافتن در تحلیل روند بازار و ارزش دارایی‌ها ساده نیست و نیازمند زمان و تمرین است. اما به هر ترتیب اگر قصد ورود جدی به این بازار را دارید، بهتر است با توجه به نوع معاملۀ خود و هدفی که دارید، روش یا روش‌هایی از تحلیل را یاد بگیرید و آسوده‌خاطرتر فعالیت کنید.

ریسک بعدی احتمال هک شدن و دستبرد به دارایی کریپتو است. همان‌طور که گفتیم، با وجود امنیت بالای شبکۀ بلاک‌چین کریپتوکارنسی‌ها، سایت صرافی‌‌ها و سایر اپلیکیشن‌های وابسته به کریپتو از هک شدن در امان نیستند. لذا برای آن‌که احتمال سرقت و از دست دادن دارایی خود را کم کنید، بهتر است صرافی معتبر و مناسبی را انتخاب کنید. من‌جمله صرافی‌هایی را انتخاب کنید که آدرس واقعی داشته باشند، کاربران دیگر تجربۀ خوبی را با آن داشته باشند، سابقۀ عملکرد صرافی مسئولانه باشد و همچنین ساخت حساب‌کاربری در سایت آن بیش از اندازه آسان نباشد.