مفهوم بازده سهام

صرف ریسک

فرض کنید در چرخه ای از بازار قرار داریم که انتظار بازدهی بین 20-30 درصد را نهایتا از بازار دارید. در مقابل بازدهی خرید اوراق مشارکت یا سپرده گذاری در بانک حدود 20-22 درصد است. به نظر شما آیا سرمایه گذاری در بورس به صرفه است و ریسک آن قابل قبول است؟

لازم است بدانیم اگر انتظار دارید که بورس این بازدهی را بدهد بهتر است در بورس سرمایه گذاری نکنید. چرا؟ برای این منظور بهتر است با مفهوم صرف ریسک آشنا شویم:

صرف ریسک در اصل میزان بازدهی اضافه نسبت به بازده بدون ریسک می باشد. به بیانی دیگر، زمانی که در بازار سهام، سرمایه گذاری انجام می شود بنا به نوع سهم انتخاب شده و ریسک مرتبط با آن، سرمایه گذار بازدهی بیشتر را بر اساس ریسک متحمل شده طلب می نماید.

این بازده مورد تقاضا صرف ریسک می باشد. پس به مقدار بازده اضافه شده به بازده بدون ریسک در یک سرمایه گذاری (مثل خرید سهم) صرف ریسک گفته می شود.
💡بازده بدون ریسک را می توان بازده اوراق مشارکت دولتی یا سود سپرده بانکی را در نظر گرفت.

پس مفهوم صرف ریسک به ما میگوید که اگر انتظار ما بازدهی 20-30 درصد است، بهتر است بازار پرریسکی مثل بورس را انتخاب نکنیم و به سرمایه گذاری در اوراق مشارکت که بین 18-22 درصد بازدهی بدون ریسک دارد اقدام کنیم.

◄ بررسی تأثیر خصوصی‌ سازی ناوگان باری و میزان سالیانه حمل‌ بار زمینی داخلی بر بهره‌ وری واگن‌ های باری

تحقیق حاضر که بر اساس آمار سال های 1384 تا 1392 تنظیم شده است، یکی از فرض های معمول در واگذاری ها مبنی بر تأثیر مثبت خصوصی سازی بر بهره وری سرمایه را در جامعه آماری راه آهن ج.ا.ا اثبات نمی کند و به نظر می رسد در واگذاری ناوگان باری راه آهن، روند و ساختار بایسته ای که بتواند توان بالقوه بخش غیردولتی را بکار گیرد اجرا نشده باشد.

تحقیق حاضر که بر اساس آمار سال های 1384 تا 1392 تنظیم شده است، یکی از فرض های معمول در واگذاری ها مبنی بر تأثیر مثبت خصوصی سازی بر بهره وری سرمایه را در جامعه آماری راه آهن ج.ا.ا اثبات نمی کند و به نظر می رسد در واگذاری ناوگان باری راه آهن، روند و ساختار بایسته ای که بتواند توان بالقوه بخش غیردولتی را بکار گیرد اجرا نشده باشد. فلذا پیشنهاد می گردد برای تصمیم گیری در واگذاری سایر دارایی ها و به ویژه لکوموتیوهای راه آهن وسواس و حساسیت بیشتری به خرج داده شود.

برای خصوصی سازی اهداف متفاوتی نظیر بهبود بهره وری منابع، افزایش کیفیت خدمات و محصولات، کاهش نقش دولت، ارتقاء فعالیت های اقتصادی، کاهش بروکراسی دولتی، رفع مشکلات مرتبط با منابع انسانی و جذب سرمایه های بخش خصوصی مطرح شده است. پیشنهاد می گردد مدیران و سیاست گذاران قبل از واگذاری سایر امکانات و شرکت ها، ابتدا اهداف اصلی را مشخص کنند و سپس ضمن تعیین و پایش شاخص های مرتبط با اهداف، همواره روند تصمیمات و اقدامات خصوصی سازی را ارزیابی نمایند.

چکیده:

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه خصوصی سازی واگن های باری راه آهن و بهره وری آن ها اجرا شده است. با توجه به اهمیت محیط خارجی کسب وکارها و تاثیر آن بر عملکرد بنگاه های اقتصادی، میزان کل حمل بار زمینی نیز به عنوان متغیر کنترل و نماینده متغیرهای محیط خارجی کسب و کار بار ریلی در بخش هایی از آزمون های این تحقیق مدنظر قرار می گیرد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی پس رویدادی است که در آن از آزمون های تی و همبستگی استفاده شده است. داده های تحقیق بر اساس عملکرد واگن های باری فعال در سال های 1373 تا 1392 و از مستندات آماری شرکت راه آهن ج.ا.ا استخراج و در دودسته ی قبل و بعد از ابتدای سال 1384 که زمان شروع حضور فعال بخش غیردولتی است گروه بندی گردید. یافته های تحقیق از یک سو افزایش متوسط بهره وری بعد از حضور بخش غیردولتی را نشان می دهد و از سوی دیگر همبستگی مستقیم معنادار بین سهم بخش خصوصی از مالکیت واگن و بهره وری واگن را رد می کند.

مقدمه:

راه آهن یا حمل و نقل ریلی یکی از انواع روش های حمل و نقل است که به عنوان یک حمل و نقل زمینی، رقیبی برای حمل و نقل جاده ای می باشد. بررسی تاریخچه حمل و نقل نشان می دهد که با گسترش صنعت خودروسازی و توسعه خودروهای شخصی، سهم راه آهن در حمل و نقل کاهش یافته است. در ۱۹۲۰ با رشد چشم گیر صنایع اتومبیل، راه آهن آمریکا بازار رقابت جابجایی مسافر را در مقابل جاده و هوا از دست داد و منجر به تشکیل شرکت ملی مسافری با یارانه دولتی[2] شد (بخش بار به جهت حجیم بودن بارها شرایط بهتری داشت). بعد از آمریکا در سال ۱۹۵۰ شرکت های راه آهن اروپا نیز بازار رقابت حمل و نقل در برابر جاده و هوا را از دست دادند (سوجی سومینا، ۱۹۹۹ / اکبر سعادت، ۱۳۸۴ ص ۳۲). این روند منجر به این گشت که اکثر راه آهن های دولتی، همچنان دولتی باقی مانده و حتی برخی از راه آهن های خصوصی در برخی کشورها نظیر آرژانتین نیز دولتی شوند تا بتوانند با کمک دولت به عنوان یک حمل و نقل سبز ادامه حیات دهند.

ساختار خاص و پیچیده راه آهن از یک سو و بروکراسی های دولتی حاکم بر آن از سوی دیگر باعث تشدید ضعف راه آهن ها در این رقابت می شدند. بسیاری مفهوم بازده سهام از کشورها به این نتیجه رسیدند که ادامه روند فعلی ضمن کاهش کیفیت و کاهش جایگاه رقابتی راه آهن منجر به افزایش روزافزون سهم راه آهن از بودجه های عمومی خواهد شد. لذا از دهه ۱۹۷۰ میلادی بسیاری از کشورها به این باور رسیدند که برای بهبود بهره وری و قدرت رقابت حمل و نقل ریلی در مقابل سایر شقوق حمل و نقل و به ویژه حمل و نقل جاده ای، لازم است که تجدید ساختار[3] راه آهن و حتی خصوصی سازی آن را مدنظر داشته و اجرا نمایند (کُپیکی و تامپسون، ۲۰۰۱). در این راستا هر یک از کشورها روشی را تجربه کرده اند، برخی بسیار موفق و برخی نیز ناموفق.

راه آهن جمهوری اسلامی ایران نیز بر اساس مواد ۳۰ و ۱۲۸ قانون برنامه سوم توسعه، واگذاری برخی از امور نظیر خدمات نگهداری و تعمیر به بخش خصوصی را آغاز کرد و از سال ۱۳۸۴ با تصویب قانون حق دسترسی آزاد به شبکه حمل و نقل ریلی، روند واگذاری ناوگان باری و مسافری به بخش غیردولتی را با سرعت بیشتری به اجرا در آورد.

بدون تردید تضمین موفقیت برنامه خصوصی سازی و دستیابی به اهداف آن مفهوم بازده سهام نیازمند ارزیابی عملکرد آن است تا با بهره گیری از آن بتوان نقاط مثبت اجرای برنامه را تقویت و نکات منفی آن را به حداقل رساند. تجربیات جهانی بیانگر تقدم تجدید ساختار بر خصوصی سازی است، درحالی که در راه آهن ایران قبل از انجام تجدید ساختار، بخش مهمی از دارایی های راه آهن به بخش غیردولتی واگذار شده است. روح حاکم بر قوانین فرصت ساز و الزام کننده مذکور، استفاده از توانایی های سرمایه ای، مدیریتی، اجرایی و انعطاف پذیری بخش غیردولتی بوده است تا ضمن تسریع در توسعه حمل و نقل ریلی بتواند بهره وری این صنعت را نیز بهبود داده و به تبع آن وابستگی این صنعت به منابع عمومی را کاهش دهد. حال این سؤال مطرح است که آیا اقدامات راه آهن ج.ا.ا. در فروش و واگذاری واگن ها توانسته تأثیر مناسبی را متناسب با انتظارات قانون گذار داشته باشد. در این راستا و به عنوان یکی از خواسته های ضمنی قانون مربوطه، در این تحقیق به دنبال بررسی رابطه ی بین فروش ناوگان و بهره وری آن و البته صرفاً در حوزه حمل بار برون شهری هستیم. این تحقیق ازآن جهت اهمیت می یابد که هم اکنون راه آهن در پی اجرای سیاست واگذاری و فروش سایر دارایی های خود و ازجمله لکوموتیوها است.

2. مبانی نظری:

الف- خصوصی سازی

فرآیند خصوصی سازی در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به صورت ابزار سیاسی درآمده و از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده مفهوم بازده سهام است. نفوذ این جریان از آخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد از آمریکا به اروپا گسترش یافت و بعد از انگلستان در سایر کشورهای اروپایی خصوصی سازی صورت گرفت و سپس کشورهای جهان سوم از این پدیده پیروی کردند (شمس، ۱۳۷۲). خصوصی سازی به عنوان یکی از برنامه های اصلاحی دولت ها به معنای واگذاری مالکیت شرکت ها و فعالیت های دولتی به بخش خصوصی است. اهداف اصلی خصوصی سازی در تمام کشورها ارتقای بهره وری بنگاه های اقتصادی، ایجاد محیط رقابتی، کاهش انحصار دولتی، جذب سرمایه های خارجی و افراد متخصص، افزایش مشارکت مردم و درنهایت ایجاد اقتصاد باز بیان شده است (نژاد زاده، ۱۳۸۰).

راه آهن یا همان حمل و نقل ریلی نیز از این روند مستثنا نبود به ویژه اینکه به جهت پیامدهای خارجی مثبت آن نسبت به سایر شقوق حمل و نقل، ازجمله ایمنی بالاتر، آلودگی کمتر محیط زیست و مصرف انرژی پایین تر، حفظ صنعت ریلی موردتوجه دولت ها بوده است. از دهه ۱۹۷۰ بسیاری از دولت ها به این نتیجه رسیدند که برای حفظ راه آهن و درعین حال کاهش حمایت های مالی دولتی و در جهت افزایش قدرت رقابت راه آهن با سایر شقوق حمل و نقل، می بایست ساختار راه آهن را تغییر داد، به طوری که بخش های خصوصی بتوانند در این صنعت حضور یابند. البته این بدان معنا نیست که تا قبل از دهه هفتاد تمامی راه آهن ها دولتی بوده اند، مرور تاریخ برخی کشورها نظیر آرژانتین نشان می دهد که بعضاً راه آهن بارها و به دلایل مختلف مثل جنگ جهانی بین مالکیت خصوصی و مالکیت عمومی تغییر وضعیت داده است و برخی راه آهن ها مثل راه آهن آمریکا و کانادا نیز در عین خصوصی بودن ترجیح داده اند که در همان ماهیت خصوصی نیز تغییر ساختارهایی از نوع ادغام و یا تجزیه داشته باشند.

مطالعات موردی نشان داده که فعالیت های راه آهن حتی در رقابت با بخش های خصوصی سایر شقوق حمل و نقل که به فناوری های جدید نیز مجهز شده اند، زنده و فعال خواهد ماند مشروط بر اینکه برای احیاء مزیت های رقابتی اش، به خودسازی بپردازد (کُپیکی و تامپسون، ۲۰۰۱). البته باید متذکر شد که این رقابت پذیری تابع شرایط خارجی راه آهن و ازجمله شرایط اجتماعی و جغرافیایی نیز می باشد و صرف خودسازی نمی توان انتظار داشت که حتماً و در همه عرصه ها راه آهن مزیت رقابتی پیدا کند. به عنوان مثال علی رغم اینکه راه آهن های مسافری جزیره مرکزی ژاپن شرایط کسب وکار مناسبی را بدون حمایت دولت پیداکرده اند راه آهن باری آن هنوز تحت حمایت است و یا به عنوان مثال دیگر و در جهت عکس، راه آهن های باری آمریکا مستقل و سوده هستند درحالی که راه آهن مسافری این کشور نمی تواند بدون حمایت اداره شود.

راه آهن از دیرباز یک صنعت منسجم و ترکیبی بوده است و حداقل چهار فعالیت ایجاد ارزش مفهوم بازده سهام را نیاز داشته که عبارت اند از: فعالیت های مرتبط با بهره برداری قطار، فعالیت های نگهداری خطوط، فعالیت های نگهداری تجهیزات و فعالیت های بازرگانی (سوجی سومینا، ۱۹۹۹ / اکبر سعادت،۱۳۸۴). مویر و تامپسون (۱۹۹۲) نیز اشاره می کنند که تجدید ساختار راه آهن باید متمرکز بر عناصر کلیدی باشد که قابلیت راه آهن برای تأمین نیازهای مشتریان بالقوه را افزایش دهد. از نظر آنان این عناصر کلیدی عبارت اند از دارایی ها، بدهی ها، نیروی کار، سبک مدیریت و استراتژی تجاری؛ بنابراین راهکارهای متفاوتی برای تجدید ساختار و خصوصی سازی راه آهن قابل تعریف است. بر اساس مطالعات موردی، برای افزایش رقابت پذیری را ه آهن در اروپا، آمریکای شمالی و ژاپن، الگوها و نمونه های مختلف تجدید ساختار اتخاذشده است. گزینه های اصلی برای تغییر ساختار راه آهن عبارت اند از: تقسیم بر اساس مناطق جغرافیایی، تفکیک عمودی و تمایز وظیفه ای. (میثم شهبازی، ۱۳۹۱)

ب- بهره وری

اهداف مطرح شده برای خصوصی سازی را می توان در دو هدف جامع «ارتقاء بهره وری» و «جذب سرمایه های جدید» خلاصه کرد. بهره وری معیاری برای ارزیابی عملکرد سازمان ها و تعیین میزان خروجی آن ها با توجه به مصرف منابع است. به بیان دیگر بهره وری استفاده مؤثرتر از منابع اعم از نیروی کار، سرمایه، زمین، مواد، انرژی، ماشین آلات و ابزار، تجهیزات و اطلاعات در فرآیند تولید کالاها و خدمات است. از طرفی سرمایه گذاران منطقی، بر اساس دو مفهوم بازده سرمایه گذاری و میزان ریسک آن تصمیم به سرمایه گذاری می گیرند و بازده سرمایه نیز خود تابع بهره وری و به ویژه بهره وری سرمایه است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که بین این دو هدف، «ارتقاء بهره وری» به عنوان یک شرط لازم برای سرمایه گذاری مقدم بر «جذب سرمایه جدید» خواهد بود.

به منظور داشتن یک مبنای مناسب برای نتایج برخی از شاخص های بهره وری ریلی، گروه کاری حمل و نقل ریلی وابسته به شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل، در پنجاه و یکمین جلسه خود در سال ۱۹۹۷، بر اهمیت چارچوب اجتماعی، فنی، اقتصادی و سیاسی برای بهره وری راه آهن تأکید کرده بود. در جلسه بعدی گروه کاری، داده های بهره وری راه آهن که توسط OSJD[4] و UIC[5] مطابق جدول-۱ ارائه شده بود را در نظر گرفت و به منظور پیگیری بیشتر این بحث، از نماینده UIC و OSJD خواست که ضمن ارائه اطلاعات راه آهن های عضو خود در هشت معیار بهره وری، نرخ رشد هر یک از معیارها را نیز ارائه دهند (گزارش نشست ۵۶ گروه کاری حمل و نقل ریلی، 2002).

جدول-۱) شاخص های بهره وری ریلی، مصوب گروه کاری حمل و نقل ریلی وابسته به شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل

الف) بهره وری نیروی کار: (با تمایز بین سرعت بالا و حمل و نقل ریلی معمولی)

آموزش بورس – ریسک و بازده در سرمایه گذاری

ریسک و بازده : رفتار افراد در میزان ریسک (خطر) کردن متفاوت است. برخی از انسانها کارهای پر ریسک و برخی دیگر کارهای کم ریسک را ترجیح می دهند. میزان پذیرش ریسک افراد به همراه سایر عوامل اقتصادی، سیاسی باعث می شود یک فرد در سرمایه گذاری خود سود یا ضرر کند.

بازده چیست ؟ (به انگلیس Return)

بازده پاداش (سود یا منفعت) سرمایه گذاری فرد در پروژه های متفاوت است. که در این مقاله بازده همان سود سرمایه گذاری فرد در شرکت های پذیرفته شده در بورس می باشد. دو نوع بازده در سرمایه گذاری مد نظر می باشد.

الف) بازده مورد انتظار (به انگلیسی Expected Return)

مقدار سودی است که سرمایه گذار انتطار دارد (توقع دارد / پیش بینی می کند) از سرمایه گذاری خود به دست آورد. به عنوان مثال بازده مورد انتظار شخص اول از خرید یک عدد سکه طلا و فروش آن در یک ماه بعد 500000 ریال می باشد ولی بازده مورد انتظار شخص دوم از همان مقدار سرمایه گذاری یعنی خرید یک عدد سکه طلا و فروش آن در یک ماه بعد 300000 ریال است. بنابراین بازده مورد انتظار هر شخص با شخص دیگری متفاوت است.

ب) بازده واقعی (به انگلیسی Realized Return)

مقدار سودی است که سرمایه گذار از سرمایه گذاری خود به دست می آورد(سود واقعی در پایان سرمایه گذاری). به عنوان مثال تفاوت قیمت خرید و فروش یک عدد سکه در یک ماه مشخص 475000 ریال است. حال شخصی که بازده مورد انتظار او در خرید و فروش یک عدد سکه 500000 ریال بود مبلغ 25000 ریال کمتر از انتظارش سود به دست آورده و شخصی که بازده مورد انتظار او 300000 ریال بود مبلغ 175000 ریال بیشتر از انتظارش سود به دست آورده است.

ریسک چیست؟ (به انگلیس Risk)

ریسک اختلاف بین آنچه که انتظار داریم و آنچه که رخ میدهد می باشد. در اینجا اختلاف بین بازده مورد انتظار و بازده واقعی همان ریسک ما در سرمایه گذاری است.

بازده واقعی – بازده مورد انتظار = ریسک

رابطه بین ریسک و بازده یک رابطه مستقیم است. یعنی هر مقدار که شخص ریسک بیشتری کند انتظار بازده بیشتری دارد. به عنوان مثال شخصی که ریسک پذیر نمی باشد پول خود را با نرخ بهره مصوب در بانکهای دولتی سپرده می کند و سود کمی به دست می آورده اما خیالش راحت است که سرمایه اش را از دست نمی دهد. اما شخصی دیگر پول خود را با خرید سهام در بورس اوراق بهادار تهران سرمایه گذاری می کند و سطحی بالاتر از ریسک را می پذیرد. وی ممکن است زیان کند و قسمتی از پول خود را از دست بدهد و در مقابل ممکن است سودی چندین برابر سپرده گذاری در بانک دولتی به دست آورد.

انواع ریسک در سرمایه گذاری

1) ریسک نرخ سود بانکی( ریسک نرخ بهره)

ریسکی که سرمایه گذار در زمان خرید اوراق بهادار می پذیرد. تغییر سود بانکی توسط بانکها باعث افزایش یا کاهش ارزش اوراق بهادار آن شخص می گردد به این تغییرات ریسک نوسان نرخ بهره می گویند.

2) ریسک نرخ ارز ( ارزش پول خارجی به ریال)

افزایش نرخ ارز باعث کاهش حاشیه سود شرکتهایی می شود که مواد اولیه خود را از خارج از کشور وارد می کنند می شود در حالیکه این افزایش باعث بالا رفتن حاشیه سود شرکتهایی می شود که کالا و خدمات خود را صادر می کنند. بنابراین وقتی شما در شرکت سرمایه گذاری می کنید تغییر نرخ ارز می تواند سودآوری سرمایه گذاری شما را تحت تاثیر قرار دهد. این تاثیرات همان ریسک نرخ ارز نامیده می شوند.

3) ریسک تورم

افزایش تورم باعث کاهش قدرت خرید مردم می گردد. این کاهش قدرت خرید باعث می شود که شرکت ها نتوانند محصولات خود را به فروش برسانند بنابراین سود آنها کاهش می یابد. و بالعکس کاهش تورم باعث افزایش قدرت خرید مردم می گردد و این افزایش قدرت خرید باعث افزایش فروش و در نتیجه افزایش سود شرکتها می شود.

افزایش یا کاهش تورم از عوامل کلان اقتصادی است و مدیران شرکت ها دخالتی در آن ندارند بنابراین این تغییرات نرخ تورم یک نوع ریسک در سرمایه گذاری است که می بایست در زمان سرمایه گذاری به آن دقت شود.

4) ریسک نقدینگی

به میزان قدرت نقد شوندگی داراییها ریسک نقدینگی می گویند. هر چه این قدرت پایین تر باشد ریسک بالاتر است. ریسک بالای نقدینگی باعث کاهش وجه نقد در جامعه و در نتیجه رکود و کاهش میزان داد و ستد می گردد.

5) ریسک مالی

یکی از روش های تامین منابع مالی شرکتها استقراض از بانکها یا موسسات مالی است. هر چه این استقراض بیشتر باشد ریسک سرمایه گذاری در آن شرکت بیشتر است

6) ریسک سیاسی

ریسک سیاسی مربوط به ثبات اقتصادی و سیاسی کشورها می شود. هر گاه کشوری ثبات اقتصادی بیشتری داشته باشد ریسک سیاسی آن کم است و بالعکس هر چه ثبات اقتصادی کمتر باشد ریسک سیاسی بالاتر است.

7) ریسک بازار

ریسک حاصل از تغییرات بنیادی در اقتصاد یک کشور مانند رکود اقتصادی، جنگ و اغتشاشات و … را ریسک بازار می نامند. این تغییرات بنیادی در اقتصاد یک کشور باعث تغییر در بازده مورد انتظار سرمایه گذاران می شود.

انواع ریسک

بطور کلی ریسک به دو دسته ریسک سیستماتیک و ریسک غیر سیستماتیک تقسیم بندی می شود.

ریسک سیستماتیک+ریسک غیر سیستماتیک=ریسک کل

الف) ریسک سیستماتیک (غیر قابل اجتناب)

ریسکی است، که در اثر عوامل کلی بازار به‌ وجود می‌آید، که به‌طور هم‌زمان بر قیمت کل اوراق بهادار موجود در بازار مالی تأثیر دارد. عواملی که موجب ایجاد این نوع ریسک می‌شوند، شامل تحولات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مانند تغییر نرخ ارز، چرخه‌های تجاری، سیاست‌های پولی و مالی دولت است.

ریسک سیستماتیک مختص یک شرکت نبوده بلکه ارزش سهام تمامی شرکتها را در برمی گیرد

ب) ریسک غیر سیستماتیک(قابل اجتناب)

ریسک غیر سیستماتیک را «ریسک مشخص» هم می‌گویند. این ریسک یکی از انواع ریسک‌های سرمایه‌گذاری بوده و ناشی از ریسک منحصر بفرد شرکت یا صنعتی خاص است که در آن سرمایه‌گذاری می‌کنید. ریسک غیرسیستماتیک مربوط به اخبار مختص یک سهم یا یک صنعت خاص است؛ مثلا وقتی کارکنان شرکتی که در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اید، اعتصاب می‌کنند؛ ریسک غیر سیستماتیک بر قیمت سهام آن تاثیر گذاشته ارزش آن سهام کاهش می یابد.

مبانی نظری تغييرات بازده سهام ، مفهوم بازده و انواع بازده سهام

دانلود- مبانی نظری تغييرات بازده سهام ، مفهوم بازده و انواع بازده سهام

مبانی نظری تغييرات بازده سهام ، مفهوم بازده و انواع بازده سهام
دارای 21 صفحه با فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::

تغييرات بازده سهام ، مفهوم بازده و انواع بازده سهام
بازده سرمايه‌گذاري:
بازده عبارتست از نسبت كل عايدي (ضرر) حاصل از سرمايه‌گذاري در يك دوره معين به سرمايه‌اي كه براي بدست آوردن اين عايدي در ابتدا دوره، مصرف گرديده است. بازده سهام شامل تغيير در اصل سرمايه (تغيير قيمت سهام) و سود نقدي دريافتي مي‌باشد. براي محاسبه نرخ بازده سهام عادي قيمت سهام عادي را در آخر سال از قيمت آن در اول همان سال كسر و سپس سود سهام دريافتي را به آن اضافه مي‌كنيم آنگاه حاصل را بر قيمت همان سهم در اول دوره تقسيم مي‌كنيم.

براي محاسبة بازدة سهام شركتهاي مورد بررسي در اين تحقيق، فاكتورهاي افزايش سرمايه، منبع افزايش سرمايه و زمان افزايش سرمايه بايستي مد نظر قرار گيرد. براي محاسبة بازده با توجه به فاكتورهاي فوق از فرمولهاي زير استفاده شود:
1 ـ شركت افزايش سرمايه نداده باشد:
در اين صورت:

كه در آن:
R: بازدة سهام شركت
: قيمت بازار سهام شركت در پايان دوره
: قيمت بازار سهام شركت در ابتداي دوره
D : سود نقدي تعلق گرفته به هر سهم شركت
2 ـ افزايش سرماية شركت از محل اندوخته‌ها
در اينصورت با توجه به زمان افزايش سرمايه دو حالت ممكن اتفاق بيفتد:
حالت اول ـ افزايش سرمايه قبل از مجمع عمومي عادي باشد در اينصورت:

بازده سرمایه گذاری (ROI) چیست و چه کاربردی دارد؟

یکی از دغدغه های مفهوم بازده سهام اقتصاد ایران در این روزها، ایجاد ایده های خوب برای کارآفرینی و کمبود حمایت مالی از این ایده هاست. بسیاری از کارآفرینان معتقدند حمایت کافی از آن ها صورت نمی گیرد و از طرفی بسیاری از متخصصین کارآفرینی در داخل و خارج از کشور نیز بر این مسئله تاکید دارند.

سرمایه گذاری در این روزهای اقتصاد کشور کاری پر ریسک است و سرمایه داران ترجیح می دهند سرمایه خود را جایی قرار دهند که با کمترین میزان ریسک، بیشترین میزان سودآوری را کسب کنند. اما چطور میتوان از این مسئله مطمئن بود؟ در اقتصاد مفهومی وجود دارد که از آن با عنوان بازده سرمایه گذاری یاد می شود. نرخ بازده سرمایه گذاری مشخص می کند که سرمایه گذاری در یک پروژه چه نسبتی از سرمایه را به سرمایه گذار باز می گرداند؟

تا پایان این مطلب مفهوم بازده سرمایه گذاری را به طور کامل توضیح می دهیم و کارایی آن را مشخص می کنیم.

نرخ بازده سرمایه گذاری (Return Of Investment) چیست؟

نرخ بازده سرمایه گذاری، نرخ بازگشت سرمایه یا بازده سرمایه همه به یک مفهوم باز می گردند. ROI که مخفف انگلیسی Return of Investment است، در ساده ترین تعریف، معیار و نرخی است که با استفاده از آن کارایی و نتیجه بخش بودن یک سرمایه گذاری ارزیابی می شود. حتی اگر بخواهید بازدهی چند نمونه از سرمایه گذاری را با هم مقایسه کنید بهترین راه مقایسه بازده سرمایه گذاری آن هاست.

راستی اگر علاقه مندید با مبحث پروانه کسب بیشتر آشنا شوید همه جزئیات آن را در این مقاله ذکر کرده ایم.

فرمول محاسبه نرخ بازده سرمایه گذاری

اگر نگاهی به فرمول محاسبه نرخ بازده سرمایه گذاری داشته باشیم متوجه می شویم که ROI نسبت سود یک سرمایه گذاری را به هزینه ی آن بررسی و اندازه گیری می کند. فرمول محاسبه نرخ بازده سرمایه گذاری به شکل زیر است:

نرخ بازده سرمایه گذاری = (هزینه سرمایه گذاری – عواید حاصل از سرمایه گذاری) تقسیم بر هزینه سرمایه گذاری

در فرمول بالا منظور از عواید حاصل از سرمایه گذاری درآمدهای حاصل از فروش سرمایه است. به این معنی که برای مثال با قراردادن سرمایه در یک پروژه چه میزان از درآمد برای شما حاصل شده است. حاصل فرمول بالا عددی در قالب درصد است که امکان مقایسه بازده سرمایه گذاری در یک پروژه را با پروژه های دیگر امکان پذیر می کند. در حال حاضر محاسبه نرخ بازده سرمایه گذاری در بهترین نرم افزار حسابداری نیز موجود نمی باشد، چون این امکان در نرم افزار حسابداری کاربردی ندارد.

کاربرد نرخ بازده سرمایه گذاری چیست؟

همانطور که اشاره کردیم از این نرخ برای مقایسه بازدهی چند سرمایه گذاری استفاده می شود. از این نرخ در تهیه پروپوزال ها و طرح های تجاری استفاده می گردد و در برخی موارد حتی از این نرخ برای ارزیابی عملکرد مدیریتی در یک مجموعه و موفقیت آن مجموعه نیز استفاده می شود.

البته نرخ بازده سرمایه گذاری لزوما بر سود تمرکز ندارد و می توان معیار سود را با معیارهای متغیری همچون میزان سهم از بازار و … جایگزین کرد. بنابراین این فرمول در بررسی موفقیت سرمایه گذاری مورد استفاده قرار می گیرد، نه لزوما در میزان سود حاصل از سرمایه گذاری.

در این میان پیشنهاد می کنیم از نرم افزار حسابداری فروشگاهی سپیدار نیز دیدن کنید. امکانات این نرم افزار آن را در مقابل رقبا به بهترین نرم افزار حسابداری فروشگاهی تبدیل کرده است.

معایب و مشکلات بازده سرمایه گذاری چیست؟

با اینکه این فرمول به نظر ساده و دوست داشتنی این روزها در مباحث مختلفی مثل سرمایه گذاری در بورس، سرمایه گذاری در استارتاپ ها و سرمایه گذاری در بخش های مختلف کاربرد بسیاری دارد، اما مشکلات و معایبی هم دارد. با در نظر گرفتن این مشکلات در می یابیم که نباید مقایسه سرمایه گذاری ها تنها با استفاده از ROI و نگاه محدود به آن انجام گیرد.

1 – مشکل زمان در نرخ بازده سرمایه

یکی از مهمترین معایب و مشکلات نرخ بازده سرمایه گذاری لحاظ نکردن زمان است. در واقع اگر قرار باشد بازده سرمایه گذاری دو استارتاپ را مقایسه کنیم نمی توانیم متوجه شویم مفهوم بازده سهام که هر کدام از نرخ های بازگشت سرمایه در چه مدت زمان اجرایی خواهد بود. در چنین وضعیتی این سوال مطرح می شود که سرمایه گذاری شماره 1 و سرمایه گذاری شماره 2 هر کدام در چه مدت زمانی سودآوری احتمالی را ارائه می دهند. البته این مشکل با توجه بیشتر به اعدادی که در فرمول وارد می شود تا حدی قابل حل است و می توان با استفاده هوشمندانه از اطلاعات عامل زمان را نیز در این فرمول در نظر گرفت.

2 – مشکل در محاسبه نتایج کیفی

اجازه دهید با یک موضوع این مشکل را روشن کنیم. فرض کنید در یک شرکت سیستم های کامپیوتری بسیار قدیمی هستند و کارمندان نمی توانند کار خود را با سرعت مناسبی انجام دهند. در این شرایط سرمایه ای برای خرید سیستم های جدید اختصاص داده می شود و سرعت کار کارمندان بیشتر می شود. در چنین شرایطی می توان نرخ بازگشت بازده سرمایه گذاری را مقایسه کرد، چون میزان افزایش سرعت کار قابل اندازه گیری است. اما نمی توان تاثیری که خرید سیستم های جدید در روحیه کارمندان ایجاد کرده را بررسی کرد. در نتیجه می توانیم بگوییم که عیب دیگر نرخ بازده سرمایه گذاری این است که روشی برای محاسبه منابع غیر مالی و غیرکمی معرفی نمی کند.

یکی از نرم افزارهای مشهور سپیدار سیستم نرم افزار حقوق و دستمزد است. پیشنهاد می کنیم از امکانات این نرم افزار نیز مطلع باشید.

مزایای استفاده از نرخ بازده سرمایه گذاری

شاید معایب نرخ بازگشت سرمایه محدود به چند مورد باشد، اما مزایای آن بسیار بیشتر است. تطبیق پذیری، سادگی و سهولت در استفاده مهمترین مزیت نرخ بازده سرمایه گذاری است. امکان تفسیر ساده نتایج این فرمول عامل دیگری است که آن را به فرمولی کاربردی تبدیل کرده. علاوه مفهوم بازده سهام بر این موارد همانطور که اشاره کردیم مهمترین مزیت نرخ بازده سرمایه گذاری درصدی بودن و مقایسه ای بودن آن است که باعث می شود سرمایه گذاران بتوانند با استفاده از اطلاعات حاصل از این فرمول محل سرمایه گذاری مورد علاقه خود را تشخیص دهند.

نرخ بازده سرمایه گذاری (نرخ بازگشت سرمایه) در بورس

می دانید که سرمایه گذاری در بورس چقدر برایتان سودآوری داشته؟ سرمایه گذاری در بورس نیز نوعی از سرمایه گذاری است که می توان برای بررسی عملکرد و میزان موفقیت آن نیز از ROI بهره گرفت.

آنچه تا اینجا از بازده سرمایه گذاری گفتیم مربوط به بازده سرمایه ای یا همان بازده قیمتی بود. اما برای محاسبه نرخ بازده سرمایه گذاری در بورس باید از بازده نقدی سرمایه گذاری استفاده کنیم که فرمول آن به شکل زیر است:

بازده نقدی = جریان نقد تقسیم بر قیمت خرید

بازده نقدی سودی است که به صورت جریانات نقد در دوره سرمایه گذاری به دست سرمایه گذار می رسد. البته ذکر این نکته واجب است که ممکن است در طول سرمایه گذاری جریان نقد دوره ای وجود نداشته باشد، در این صورت بازدهی نقدی برابر با صفر خواهد بود.